29 / 1
خشم خداى متعال
1 ـ پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله : هر کس نمازى را نخواند، خداوند را مى بیند که بر او خشمناک است.
29 / 2
تباه شدن عمل
2 ـ پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله : هر کس نماز را از روى قصد ترک کند، خداوند عملش را تباه مى کند[1].
3 ـ زراره: از امام صادق درباره این گفته خداى جلّ جلاله پرسیدم : «هر کس به (ارکان) ایمان کفر ورزد، بى گمان عملش تباه است» ، فرمود: ترک کردن کارى که بدان اقرار دارد که از آن جمله، ترک نماز بى هیچ بیمارى و گرفتارى است.
29 / 3
کفر
4 ـ پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله : هرکس نماز را عمداً ترک کند، آشکارا کفر ورزیده است[2].
5 ـ پیمان میان ما و آنان، نماز است . پس هر کس آن را ترک کند ، کافر شده است.
6 ـ کسى که نماز نمى گزارد، دین ندارد.
7 ـ کسى که نماز نمى گزارد، بهره اى از دین ندارد[3].
8 ـ (مرز) میان کفر و ایمان ، جز ترک نماز نیست.
9 ـ (مرز) میان بنده و کفر، ترک نماز است.
10 ـ هرکس نماز را ترک کند و به پاداش آن امید نورزد و از عذابش نهراسد، اهمیت نمى دهم که یهودى، مسیحى و یا مجوس بمیرد.
11 ـ میان مسلمان و کفر ، جز این نیست که نماز واجب را از روى قصد ترک کند و یا به جهت سبک شمردن آن را نخواند.
12 ـ امام صادق علیه السّلام : مردى نزد پیامبر آمد و گفت: اى پیامبر خدا، مرا سفارش کن. فرمود: نماز را از روى قصد وامگذار که هر کس آن را از روى قصد ترک کند، دین اسلام از او وا رهیده است. (مسلمان نیست)[4].
13 ـ پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله ـ در سفارش به معاذ ـ : هرگز نماز واجب را از روى قصد ترک مکن ، که هر کس نماز واجب را از روى قصد ترک کند، خداوند تعهدى دربرابر او ندارد[5].
14 ـ امام صادق علیه السّلام ـ به کسى که از گناهان بزرگ پرسیده بود ـ فرمود: ترک کردن نماز از روى قصد یا هر آنچه خداى جلّ جلاله واجب کرده است؛ زیرا پیامبرخدا صلّى الله علیه و آله فرمود: هر کس نماز را از روى قصد ترک کند ، از پیمان خداوند جلّ جلاله و پیمان پیامبرش ، بیرون رفته است.
15 ـ امام علىّ علیه السّلام : تفاوت میان مؤمن و کافر، نماز است . پس هر کس آن را ترک کند و ادعاى ایمان کند، عملش او را تکذیب مى کند و گواهى از خودش بر خود اوست.
16 ـ امام صادق علیه السّلام ـ در پاسخ به این پرسش : چگونه زناکار را کافر نمى نامید و ترک کننده نماز را کافر مى نامید و دلیل آن چیست؟ ـ فرمود: چون زناکار و مانند آن، به جهت غلبه شهوت آن را انجام مى دهد و ترک کننده نماز فقط از روى سبک شمردن ، آن را ترک مى کند.
--------------------------------------------------------------------------------
پانوشت ها
--------------------------------------------------------------------------------
(1) در صحیح بخارى وسنن نسایى ومسندابن حنبل چنین آمده است: «هرکس نماز عصر را ترک کند...».
(2) در عوالى اللآلى قید «آشکارا» نیست.
(3) متن دعائم الاسلام چنین است: «کسى که نماز را ترک کند نصیبى از اسلام ندارد».
(4) در الترغیب و الترهیب چنین آمده است: «از روى قصد نماز را ترک مکنید، که هر کس آن را از روى قصد ترک کند، از دین خارج شده است».
(5) در المستدرک على الصحیحین در انتهاى حدیث افزوده است : «و پیامبرش نیز تعهدى ندارد».
آثار نماز
27 / 1
از میان رفتن بدیها
قرآن :
«و در دو طرف روز (اوّل و آخر آن) و نخستین ساعات شب نماز بر پا دار، زیرا خوبیها ، بدیها را از میان مى برد. این پندى براى پندگیرندگان است.»
1 ـ ابو عثمان: با سلمان زیر درختى بودیم که شاخه خشکى را از آن گرفته وتکان داد، تا اینکه برگهایش ریخت و گفت: آیا نمى پرسى چرا اینگونه مى کنم؟ گفتم: چراکردى؟ گفت: پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله برایم اینگونه کرد و سپس فرمود: همانا مسلمان هر گاه وضویى نیکو گرفت و نمازهاى پنجگانه را خواند، گناهانش مى ریزد همانگونه که این برگها ریخت. سپس گفت: «و در دو طرف روز (اوّل و آخر آن) و نخستین ساعات شب نماز بر پا دار، زیرا خوبیها ، بدیها را از میان مى برد. این پندى براى پندگیرندگان است».
2 ـ ابن مسعود: مردى از زنى بوسه اى ربوده بود . پس نزد پیامبر آمد و به او خبر داد. سپس خداوند این آیه را فرو فرستاد: «و در دو طرف روز (اوّل و آخر آن) و نخستین ساعات شب نماز بر پا دار ؛ زیرا خوبیها ، بدیها را از میان مى برد». پس آن مرد گفت: اى پیامبر خدا، آیا این مخصوص من است؟ فرمود: براى همه امّتم، تمام آنان.
3 ـ پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله : نمازها، پوشاننده آنچه در میان آن هاست، مى باشند ؛ چون خداوند جلّ جلاله گفته است: «همانا خوبیها، بدیها را از میان مى برند»[1].
4 ـ ابو ایّوب انصارى: پیامبر همواره مى گفت: هر نماز، خطاهاى پیش از خود را مى زداید.
5 ـ ابوذر: عرض کردم: اى پیامبر خدا، توبه مردى که دروغ عمدى بگوید چیست؟ فرمود: استغفار و نمازهاى پنجگانه، که آن را مى شوید.
6 ـ پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله : هر کس وضو بگیرد آنگونه که فرمان داده شده و نماز بخواند آنگونه که فرمان یافته، هر چه پیشتر کرده، آمرزیده مى شود.
7 ـ نمازهاى پنجگانه ونمازجمعه تا جمعه، پوشاننده آنچه درمیان آن هاست، مى باشند تا آنگاه که گناهان بزرگ را در بر نگیرد.
8 ـ همانا مسلمان نماز مى گزارد در حالى که خطاهایش بر سرش نهاده شده است . پس هرگاه سجده مى کند فرو مى ریزد و از نماز فارغ مى شود ، در حالى که خطاهایش ریخته است.
9 ـ هیچگاه دو فرشته نگهبان، نماز انسان را با نماز دیگرش به سوى خدا نمى برند ، جز اینکه خداى تبارک و تعالى (به آن دو فرشته) مى گوید: شما را گواه مى گیرم که میان آن دو نماز را بر بنده ام آمرزیدم.
10 ـ همانا گناهان بنده مسلمان در حال نمازِ خالصانه فرو مى ریزد ، همانگونه که این برگ از این درخت فرو مى ریزد.
11 ـ هر گاه یکى از شما وضویى نیکو بگیرد و فقط براى نماز به مسجد بیاید، هیچ گامى بر نمى دارد ، جز اینکه خداوند در برابر آن ، او را یک درجه بالا مى برد و خطایى را از او مى زداید.
12 ـ وقت هیچ نمازى در نمى رسد ، جز اینکه فرشته اى در پیشگاه خداوند فریاد بر مى آورد: اى مردم، برخیزید و به سوى آتشهایى که بر پشت خود افروخته، بروید و با نمازهایتان آن ها را خاموش سازید.
13 ـ در وقت هر نماز، منادیى بر مى خیزد و مى گوید: اى پسران آدم، برخیزید و آنچه را بر خود افروخته اید، خاموش کنید . پس بر مى خیزند و طهارت مى سازند و خطاهاى پیش رویشان فرو مى ریزد و نماز مى خوانند و آنچه در میان آن دو بوده آمرزیده مى شود . سپس در این میان آتش مى افروزند (گناه مى کنند) پس هنگام نمازِ نخستین، فریاد بر مى آورد: اى فرزندان آدم، برخیزید و آنچه بر خود افروخته اید، خاموش کنید . پس بر مى خیزند، طهارت مى سازند و نماز مى خوانند و آنچه در میان آن دو بوده ، آمرزیده مى شود و هنگام نماز عصر، همینگونه است و نیز هنگام نماز مغرب و نماز عشاء. پس در حالى که آمرزیده شده اند، به خواب مى روند.
14 ـ مى سوزید، پس هنگامى که نماز صبح مى خوانید بر آن آب مى ریزید . سپس مى سوزید و مى سوزید ، پس هنگامى که نماز ظهر مى خوانید بر آن آب مى ریزید. سپس مى سوزید و مى سوزید ، پس هنگامى که نماز عصر مى خوانید بر آن آب مى ریزید. سپس مى سوزید و مى سوزید، پس هنگامى که نماز مغرب مى خوانید بر آن آب مى ریزید . سپس مى سوزید و مى سوزید، پس هنگامى که نماز عشاء مى خوانید بر آن آب مى ریزید. سپس مى خوابید و بر شما چیزى نوشته نمى شود تا اینکه بیدار شوید.
15 ـ در بیان پاداش نماز ـ : هنگامى که به نماز مى ایستى و رو به قبله مى کنى و (سوره) حمد را و هر سوره اى که مى توانى مى خوانى، سپس خم مى شوى ورکوع وسجود را تمام به جا مى آورى و تشهد و سلام مى گویى ، همه گناهانت از نمازى که آوردى تا نماز پس از آن ، آمرزیده مى شود . این است آنچه در نمازت به دست مى آورى.
16 ـ قطب راوندى: پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله مردى را دید که مى گوید: خدایا ، مرا بیامرز و نمى بینم که بیامرزى. پس حضرت به او فرمود: چرا بدگمانى؟ گفت: چون من در دوران جاهلیت و اسلام گناه کرده ام. حضرت فرمود: اما گناهانى که در جاهلیت کرده اى، ایمان آن ها را زدود و آنچه در اسلام انجام داده اى، نماز تا نماز ، کفاره میان آن دوست.
17 ـ امام علىّ علیه السّلام : هر کس نماز را با آگاهى از حقیقتش به جا بیاورد آمرزیده مى شود.
18 ـ گناهى که مهلت یابم پس از آن دو رکعت نماز بخوانم، مرا اندیشناک نمى کند.
27 / 2
پاکى جان
19 ـ پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله : مثال نماز در میان شما ، مثال جوى آبى است که بر خانه یکى از شما روز و شب روان باشد و او پنج بار خود را در آن بشوید. پس (همانگونه که) هیچ چرکى با پنج بار شستن باقى نمى ماند ، گناهان نیز با پنج بار نماز خواندن ، باقى نمى مانند.
20 ـ امام باقر علیه السّلام : پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله فرمود: اگر بر در خانه یکى از شما، جویى باشد و هر روز پنج بار خود را در آن بشوید، در تن وى چرکى باقى مى ماند؟ گفتیم[2]: نه . فرمود: پس همانا مثال نماز، مثال همان جوى روان است که هرگاه نماز مى گزارد ، آنچه گناه میان آن دو (نماز) است پاک مى کند.
21 ـ پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله : نمازهاى پنجگانه کفّاره میان آنان است . اگر مردى میان منزل و محل کارش، پنج جوى آب براى شست و شوى خویش داشته باشد و هر گاه به محل کارش برود و در آن کار کند و عرق بریزد به این جویها مى رود و خود را پاکیزه مى سازد ، آیا از چرک و کثیفى وى چیزى مى ماند ؟ نمازهاى پنجگاه نیز چنین است ، هر گاه خطایى از او سرزند یا آنچه خدا خواهد بشود ، نماز بگزارد و دعا کند و آمرزش بطلبد ، هر چه در اوست آمرزیده گردد .
22 ـ امام علىّ علیه السّلام : نماز ، صابون خطاهاست.
23 ـ در گفتارى که در آن یارانش را به نماز سفارش مى کرد ـ فرمود: و همانا نماز ، گناهان را چون برگ فرو مى ریزد و آن ها را مى گشاید، آن گونه که بند از کسى بگشایند و پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله ، آن را به چشمه آب گرم که بر در خانه مرد روان باشد، تشبیه کرد که شبانه روز، پنج بار خود را در آن بشوید ، دیگر چرکى بر تن وى نخواهد ماند.
24 ـ ابوحمزه ثمالى: از یکى از دو (امام باقر یا امام صادق) شنیدم که مى فرماید: حضرت علىّ7 به مردم رو کرد و گفت: امیدوار کننده ترین آیه در کتاب خدا کدام است؟ برخى گفتند: «بى گمان خداوند شرک ورزیدن به خود را نمى بخشد وپائین تر از آن را براى هر که بخواهد مى بخشد».
فرمود: نیکوست ولى آن نیست. برخى گفتند: «اى بندگان من ـ که بر خویشتن زیاده روى روا داشته اید ـ از رحمت خدا نومید مشوید».
فرمود: نیکوست ولى آن نیست. برخى گفتند: «آنان که چون کار زشتى کنند ، یا بر خود ستم روا دارند، خدا را به یاد مى آورند و براى گناهانشان آمرزش مى خواهند».
فرمود: نیکوست ولى آن نیست. پس مردم، از سخن باز ایستادند و حضرت فرمود: اى مردم مسلمان، شما را چه مى شود؟ گفتند: نه،به خدا سوگند، چیزى نمى دانیم.
فرمود: شنیدم پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله مى گوید: امیدوار کننده ترین آیه در کتاب خدا این است: «در دو طرف روز و نخستین ساعات شب نماز برپا دار» و همه آیه را قرائت کرد و گفت: اى علىّ، سوگند به کسى که مرا به حقّ، نوید بخش و بیم دهنده برانگیخت؛ همانا یکى از شما به وضو بر مى خیزد، پس گناهانش از اندامش فرو مى ریزد و هنگامى که با برون و درون به خدا رو کند، از نمازش باز نمى گردد ، جز آنکه از گناهانش چیزى بر او نمانده است ؛ آنگونه که مادرش او را زاده بود . پس اگر به گناهى میان دو نماز گرفتار آمد برایش چنین است تا اینکه هر پنج نماز را شمرد و سپس گفت: اى علىّ، جایگاه نمازهاى پنجگانه براى امتم چون جویى است که بر در خانه یکى از شما روان باشد، پس چه گمان مى برید اگر در تن وى چرکى باشد و خود را در آن جوى پنج بار در روز بشوید، آیا در تنش چرکى مى ماند؟ به خدا سوگند، نمازهاى پنجگانه براى امتم نیز همینگونه است.
27 / 3
راندن شیطان
25 ـ پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله : نماز ، چهره شیطان را سیاه مى کند.
26 ـ امام علىّ علیه السّلام : نماز، پناهگاهى در برابر حمله هاى شیطان است.
27 ـ نماز ، پناهگاه رحمان و وسیله راندن شیطان است.
28 ـ امام صادق علیه السّلام : فرشته مرگ، شیطان را از مواظبت کننده بر نماز، دور مى کند و در آن حال سخت (جان کندن) گواهى بر یکتایى خداوند و رسالت محمّد صلّى الله علیه و آله را به او تلقین مى کند.
27 / 4
بازداشتن از کار زشت و ناپسند
قرآن :
«آنچه از کتاب به تو وحى شده است، بخوان و نماز برپادار که همانا نماز از کار زشت و ناپسند باز مى دارد و بى گمان یاد خدا بزرگتر است و خداوند مى داند چه مى کنید.»
29 ـ پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله : هر کس نمازش او را از کار زشت و ناپسند باز ندارد، جز دورى از خدا نیفزاید.
30 ـ کسى که از نماز فرمان نبرد، نمازى ندارد و فرمان بردن از نماز، خوددارى از کار زشت و ناپسند است.
31 ـ عمران بن حصین: درباره گفته خدا: «همانا نماز از کار زشت و ناپسند باز مى دارد» از پیامبر صلّى الله علیه و آله پرسیده شد. فرمود: هر کس، نمازش او را از کار زشت و ناپسند باز ندارد، نمازى ندارد.
32 ـ انس: جوانى از انصار همراه پیامبر نماز مى گزارد و کارهاى زشت هم مى کرد . این مطلب را به پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله گفتند. فرمود: روزى، نمازش او را باز مى دارد[3].
33 ـ ابو هریره: مردى نزد پیامبر آمد وگفت: همانا فلانى در شب نماز مى خواند وصبح، دزدى مى کند. فرمود: آنچه مى گوید (نمازش) بزودى او را باز مى دارد.
34 ـ امام صادق علیه السّلام : هر کس دوست دارد بداند آیا نمازش پذیرفته شده است یا نه، پس بنگرد آیا نمازش، او را از کار زشت و ناپسند بازداشته است، یا نه. پس به هر اندازه که او را بازداشته، از او پذیرفته شده است.
35 ـ نماز ، بازدارنده اى الهى است؛ زیرا نمازگزار را تا آنگاه که در نماز است از گناهان باز مى دارد. خداى جلّ جلاله مى فرماید: «همانا نماز از کار زشت و ناپسند باز مى دارد».
36 ـ بدان که نماز بازدارنده اى براى خدا در زمین است، پس هر کس دوست دارد بداند چه اندازه از نمازش سود برده ، پس بنگرد، اگر نمازش او را از کارهاى زشت و ناپسند باز داشته، به همان اندازه که او را بازداشته، از نمازش بهره برده.
27 / 5
پایدارى
«اى کسانى که ایمان آورده اید، از شکیبایى ونماز یارى جویید؛ که خدا با شکیبایان است.»
37 ـ حذیفه: هرگاه به پیامبر صلّى الله علیه و آله غم و اندوهى مى رسید، نماز مى خواند[4].
38 ـ یوسف بن عبدالله بن سلام: پیامبر صلّى الله علیه و آله هرگاه به خانواده اش سختى مى رسید، آنان را به نماز فرمان مى داد و سپس این آیه را قرائت مى کرد: «و خانواده ات را به نماز فرمان ده و خود بر آن شکیبا باش».
39 ـ امام صادق علیه السّلام : علىّ علیه السّلام هرگاه از چیزى اندیشناک مى گردید، به نماز پناه مى برد و سپس این آیه را تلاوت مى کرد: «و از شکیبایى و نماز یارى جویید».
40 ـ چه چیز مانع مى شود هرگاه بر یکى از شما اندوهى از اندوههاى دنیا رسید ، وضو بگیرد ، سپس به مسجد برود و دو رکعت نماز بخواند و خدا را در آن بخواند؟ آیا نشنیده اى که خداوند مى گوید: «و از شکیبایى و نماز یارى جویید» ؟
27 / 6
فرو آمدن رحمت
41 ـ ابوحمزه از امام باقر علیه السّلام : پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله فرمود: هنگامى که بنده مؤمن در نمازش مى ایستد، خداوند به او مى نگرد ـ یا فرمود: خدا به او روى مى آورد ـ تا آنگاه که باز گردد و سایه رحمت را از بالاى سرش تا کرانه آسمان بر او مى گسترد و فرشتگان، اطرافش را تا کرانه آسمان مى گیرند و فرشته اى بر بالاى سرش گمارده مى شود که به او مى گوید: اى نمازگزار ، اگر مى دانستى چه کسى به تو مى نگرد و با چه کسى مناجات مى کنى، روى نمى گرداندى و هرگز از اینجا نمى رفتى .
42 ـ پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله : اى ابوذر، هیچ مؤمنى به نماز نمى ایستد ، جز اینکه از او تا عرش نیکى نثارش مى شود و فرشته اى بر او گمارده مى گردد که ندا در مى دهد: اى پسر آدم، اگر مى دانستى چه در نمازت به دست مى آورى و با که مناجات مى کنى، نه ملول مى گشتى و نه روى مى گرداندى.
43 ـ هنگامى که بنده در نماز مى ایستد، نیکى و احسان بر سرش پاشیده مى شود ، تا آنگاه که رکوع کند. پس هنگامى که رکوع کرد، رحمت الهى او را بالا مى برد تا سجده کند و سجده کننده بر درگاه خداوند متعال سجده مى کند، پس درخواست کند و اشتیاق ورزد.
44 ـ [ براى نمازگزار ] سه ویژگى است: رحمت الهى او را از کف پایش تا کرانه آسمان در بر مى گیرد و فرشتگان از روى سرش تا کرانه هاى آسمان گرداگرد او را مى گیرند و فریاد کننده اى ندا در مى دهد: اگر مناجات کننده مى دانست با که مناجات مى کند، باز نمى گشت.
45 ـ فرشتگان پیوسته بر بنده درود مى فرستند ، تا آنگاه که در نمازگاهش نماز مى خواند و برنخاسته یا حدثى از او سرنزده است ، فرشتگان مى گویند: خدایا او را بیامرز و بر او رحمت آور.
46 ـ امام علىّ علیه السّلام : نماز ، رحمت را فرو مى آورد.
47 ـ هنگامى که انسان به نماز مى ایستد، ابلیس پیش مى آید و حسودانه به او مى نگرد، چون مى بیند رحمت الهى او را در بر گرفته است .
48 ـ اگر نمازگزار مى دانست چگونه شکوه الهى او را در برگرفته است، سربرداشتن از سجده را خوش نمى داشت.
49 ـ امام صادق علیه السّلام : همانا مهمان خداوند جلّ جلاله ... مردى است که در نماز است، او در پناه رحمت خداست تا آنگاه که نمازش را به پایان برد.
27 / 7
پذیرش دعا
50 ـ پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله : هر کس نمازى واجب بگذارد ، نزد خداوند یک دعاى پذیرفته دارد.
51 ـ چهار هنگام درهاى آسمان گشوده مى شود و دعاء پذیرفته مى گردد: ... هنگام برپا کردن نماز.
52 ـ هر کس نمازى بخواند که در آن چیزى از چاره اندیشى هاى دنیا را در دل نگذراند، هیچ چیز از خدا نمى خواهد ، جز اینکه به او مى دهد.
27 / 8
رسیدن به هر خوبى
53 ـ پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله : نماز ، کلید هر خوبى است.
54 ـ همواره امتم در خیر و خوبى هستند ، تا آنگاه که با یکدیگر دوست باشند و نماز را بر پا دارند ... پس اگر چنین نکنند به قحطى و خشکسالى گرفتار مى شوند.
27 / 9
تقرّب به خداوند متعال
55 ـ پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله : همانا نماز ، وسیله تقرّب شخص با ایمان است.
56 ـ نماز ، وسیله تقرّب هر شخص با تقوا است.
57 ـ امام علىّ علیه السّلام : همانا زکات به همراه نماز ، وسیله تقرب مسلمانان قرار داده شده است.
58 ـ نماز ، برترین تقرّب است.
59 ـ امام صادق علیه السّلام ـ پس از آنکه ابوحنیفه به ایشان گفت: اى ابوعبدالله، چقدر بر نماز شکیبایى مى ورزى ـ فرمود: اى نعمان، آیا نمى دانستى که نماز ، وسیله تقرّب هر شخص باتقوا است؟
27 / 10
ورود به بهشت
60 ـ پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله : کلید بهشت، نماز است.
61 ـ خداى جلّ جلاله فرمود: براى بنده ام تعهد کرده ام،اگر نماز را در وقتش برپا دارد،کیفرش ندهم و او را بى محاسبه وارد بهشت گردانم .
62 ـ امام صادق علیه السّلام : خداوند از هر کس یک نماز را بپذیرد، عذابش نمى کند، از هر کس یک کار نیک بپذیرد، کیفرش نمى دهد.
63 ـ روز قیامت ، پیرمرد را مى آورند و نامه عملش را آشکارا و پیش روى مردم به او مى دهند در حالى که جز بدى در آن دیده نمى شود، پس بر او گران مى آید و مى گوید: اى پروردگار من، آیا فرمان مى دهى مرا به دوزخ برند؟ پس خداى بزرگ ـ جلّ جلاله ـ مى گوید: اى پیر، من شرم مى کنم تو را کیفر دهم و حال آنکه تو در دنیا براى من نماز مى گزاردى. بنده ام را به بهشت ببرید.
64 ـ محمّد بن عمران از امام صادق علیه السّلام : بنده اى را روز قیامت مى آورند که کار نیکى ندارد . پس به او گفته مى شود: یاد کن یا به یاد آر، آیا کار نیکى دارى؟ پس به یاد مى آورد و مى گوید: اى پروردگار من، کار نیکى نکرده ام جز اینکه فلان بنده با ایمانت بر من گذشت، از او آب خواستم و او به من داد . پس با آن وضو گرفتم و براى تو نماز گزاردم. (امام صادق) فرمود: پس پروردگار تبارک و تعالى مى فرماید: همانا تو را آمرزیدم، بنده ام را وارد بهشت کنید.
--------------------------------------------------------------------------------
پانوشت ها
--------------------------------------------------------------------------------
(1) در دعائم الاسلام چنین آمده است: «پوشاننده آنچه در میان آن هاست ، تا آنگاه که از گناهان بزرگ دورى گزیند...».
(2) گویى درست چنین باشد: «گفتند: نه».
(3) در بحار افزوده است: «طولى نکشید که توبه کرد».
(4) در مجمع البیان آمده است: «هرگاه اندوهگین مى شد، از نماز وروزه یارى مى جست».
