این جا یک قدمیِ بصره است. پنجاه هزار نفر شمشیر و نیزه تیز کرده اند تا خون یک دیگر را بریزند. هر دو لشگر، مسلمان. هر دو گروه نمازخوان و لااله الاالله گو.
ابن تیمیّه براى اثبات حقانیت خوارج و ناصبى ها; كسانى كه جنگ هاى امیرالمؤمنین علیه السلام را نادرست مى دانند احادیث صحیح را تكذیب مى كند و به نقل علماى مذهب خود هیچ اعتنایى نمى نماید. او احادیث صحیح را نمى پذیرد و به راحتى احادیث دروغین را نقل مى كند و به
گسست سریع سپاه بصره نشان می داد که علی رغم وجود عایشه در میان آنها، سپاه شورشی انگیزه های قوی نداشته است. مشکل عمده این بود که طلحه و عایشه علی رغم شهرت، در قضیه عثمان، بدنام تر از آن بودند که بتوانند مردم بصره را فریب داده و خود را دادخواه خون عثمان قلمد
خصوصیت جنگهاى زمان پیغمبر صلى الله علیه وآله این بود كه جبهه حق و باطل كاملا روشن بود و یك طرف ایمان و طرف دیگر كفر قرار داشت. در یك طرف مسلمانها و پیامبر صلى الله علیه وآله و طرف دیگر كفار و مشركان بودند
آنچه آنها از امیرالمؤمنین علیه السلام مىخواستند این بود كه براى دنیاى آنان از دین خود بگذرد و چه خیال باطلى! على علیه السلام كه حتى ذره اى به فكر دنیا و ریاست براى خودش نبود، چگونه ممكن بود كه دین خود را براى دنیا و ریاست دیگران فدا كند؟! و به راستى بدا