تبیان، دستیار زندگی

از وقتی یادمه انتظار رسیدن ماه میهمانی خدا و ساعات افطار اولین روز ماه مبارک برایم زیبا و دوست‏داشتنی بود. وقتی که همه خانواده دور هم غذا می‏خوردیم و زولبیا ـ بامیه‏مونو با چای و شیر میل می‏کردیم. حتی ماهایی هم که به سن تکلیف نرسیده بودیم، از این جشن رمضان لذت می‏بردیم. اصلا این جشن مال بچه‏ها بود. اون موقع‏ها که تلویزیون سریال و جشن رمضانیه نداشت؛ خود خانواده‏ها با افطاری دادن و میهمان کردن دوستان و آشنایان آغاز رمضان رو به یه جشن دلپذیر تبدیل می‏کردند. به هر حال زولبیا ـ بامیه چیزیه که همه ایرانی‏ها از اون خاطره شیرینی دارند؛ چه برسه به خوردنش؛ نوش جان؛ قبول باشه إن‏شاءالله!