تبیان، دستیار زندگی

مهریه را کی داده و کی گرفته؟!

چه باید کرد تا مهریه به مسیر اصلی و طبیعی خود بازگردد و برای خانواده‌ها دردسرساز نشود.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
 مبلغ مهریه

در آموزه‌های دینی به کم بودن مهریه و آسان‌گیری در آن، بسیار سفارش شده است. پیامبر گرامی اسلام فرمود: «بزرگ‌ترین و با برکت‌ترین ازدواج آن است که مهریه در آن کم باشد.» همچنین آن حضرت فرمود: «بهترین مهریه، سبک‌ترین آن است.» امیرمؤمنان علی (ع) در این باره فرمود: «مهریه را سنگین نگیرید که مایه کینه و دشمنی است.» پس از نظر اسلام، مهریه کم، امر مطلوبی است که مسیر ازدواج را هموار می‌کند و نابسامانی‌های فراوانی را از سر راه خانواده و اجتماع بر می‌دارد اما مهریه زیاد، هر چند در آغاز به ذائقه برخی، خوش می‌آید اما در ادامه زندگی، آثار مخربی دارد که در ادامه به آن اشاره می‌کنیم.

مهریه را کی داده و کی گرفته!

این سخن ضرب المثل گونه که معمولاً در مجالس اولیه می‌گویند: «مهریه را کی داده و کی گرفته؟!»، بسیار فریبنده و اغواگر است. برخی خانواده‌ها می‌گویند که ما فقط برای این که حفظ آبرو کنیم و بتوانیم پاسخ اطرافیان را بدهیم یا این که دخترمان در نزد دختران فامیل و دوستانش سرفراز شود این پیشنهاد را می‌دهیم و گرنه قصد گرفتن مهریه را نداریم، سپس مهریه‌ای را تعیین می‌کنند که داماد، اگر تا سالیان سال هم کار کند، قادر نیست حتی نیمی از آن را بپردازد. داماد غافل یا عاشق، بی خبر از پی‌آمدهای حقوقی، چنین مهریه سنگین و سند تعهدآوری را امضا می‌کند که آثار ناگواری برای فردای زندگی خود و خانواده‌اش را دارد. مهریه‌ای که مبنای شرع و قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران به محض عقد، بر ذمّه شوهر است و زن، مالک آن است و حتی برخی از آنان با توسل به قانون تا مرز گرفتار کردن شوهر، پیش می‌روند.

پس به هوش باشید که آن سخن کوتاه و شعرگونه، شعور شما را نگیرد و بهار جوانی و نشاط شما را در راهروهای دادگاه و سپس زندان به پاییز و خزان، مبدّل نسازد. اکنون بدانید که مهریه را گرفته و می‌گیرند و شما می‌مانید و قرض دین سنگین.

مهریه


چه باید کرد؟

چه باید کرد تا مهریه به مسیر اصلی و طبیعی خود بازگردد و برای خانواده‌ها دردسرساز نشود. به گزارش گلریزان و به نقل از روابط عمومی ستاد دیه، به نظر ما بهترین راه، آگاهی دادن به پسران و دختران و خانواده هایشان است، مرد باید بداند که مهریه، دینی است که برگردن اوست و حقی است که شرع و قانون برای زن، مشخص کرده است. روایات بسیاری در بیان آثار کیفری نپرداختن مهریه از پیشوایان معصوم وارد شده است. امام صادق فرمود: «پلیدترین گناهان سه چیز است: قتل نفس، پرهیز از پرداخت مهریه زن و اُجرت اجیر» علاوه بر روایات، امروزه قانون هم پیگیر مطالباتی است که مربوط به دین می شود و مهریه هم مربوط به همین موضوع است. از همه این‌ها گذشته، مهریه هدیه و بخششی است که مرد برای زن در نظر می‌گیرد، حال اگر در فکر پرداخت آن نباشد از مروّت و جوانمردی به دور است. در قاموس انسانی، هدیه را باید با جان دل و از صمیم قلب، تقدیم کرد و این مهم در صورتی مقدور است که مقدار آن به اندازه وسع و توان آدمی باشد، پس مرد باید در همان آغاز، بررسی کند که آیا قادر به پرداخت دین یا هدیه خود هست یا نه؟ او نباید به مقدار و مبلغ و تعداد سکّه‌هایی راضی شود که هیچ‌گاه قادر به پرداخت آن‌ها نیست، شور و عشق اولیه همیشه دوام ندارد و عوامل شیطنت آمیز گوناگونی از درون و بیرون دخالت می‌کنند. او باید به این فکر کند که هم اکنون مردانی به خاطر شکایت همسر برای گرفتن مهریه و ناتوانی در پرداخت آن،‌ در زندان به سر می‌برند.

مهریه


زنان هم باید بدانند درست است که مهریه حقشان است اما نباید برای رسیدن به‌ آن،‌ اصل و اساس خانواده را بر هم بریزند و آرامش و یکرنگی را از بین ببرند. آرزوهای دور و دراز، هم چون سرابی است که هیچ تشنه‌ای را سیراب نمی‌کند، رسیدن به مهریه از راه شکایت و به زندان انداختن مرد، بهره و برکتی ندارد. زنان نباید تصور کنند که به محض ورود به دادگاه، مهریه به آنان پرداخت می‌شود. اگر زنان در مرحله عقد و پیش از آغاز زندگی مشترک، مهریه‌ای دریافت نکنند، گرفتن این حق،‌ مستلزم رفت و آمد فراوان و صرف انرژی بسیار است. زندگی محدود چندین ساله و پیچیدگی‌های دنیای امروز، ارزش آن را ندارد که اعصاب و آرامش خود و فرزندان و اطرافیان را بر هم بریزیم و شعله‌هایی از آتش اختلاف و درگیری و هیاهو را در مقابل خویش برافروزیم. بهتر آن است که از آرزوهای بیهوده دست بکشیم و با توکل به خدا فرزندان خوبی تربیت کنیم که بهترین سرمایه‌اند. خداوند بر نیت‌های همه ما آگاه است و مطابق همین نیت‌ها و رفتارها به ما روزی می‌دهد. مرد و زن، باید در کنار هم و دست در دست هم، با گنج‌ بی پایان «قناعت»، زندگی را اداره کنند و بدانند که درخت قناعت، میوه‌های شیرین به بار خواهد آورد.

منبع: دفتر پژوهش هاى اسلامى سازمان زندان‌ها
باشگاه کاربران – گلریزان