ناشناس
*در تعریف رمضان المبارک*
و مدیح امام ابو محمد حسن ابن علی امام مجتبی(ع)
خان کرم گشوده خدا در مه صیام
بنمود لطف و کرد ضیافت در آن انام
گسترده سفره ای ز غذاهای معنوی
تا خلق خویش را بنشاند به بار عام
زان خان آسمانی و زان لیله ی نزول
اندر تنعمند همه تا صف قیام
ماه نزول وحی و کتاب خدا بود
بر قلب ختم رسل سید اَنام
میلاد سبط اکبر و نور دل علی
از موهبات حضرت حق است و لطف عام
میلاد مهر فروزان امام دین
نور دو چشم فاطمه و سید اَنام
فرخنده و مبارک و میمون به دوستان
میلاد مجتبی شده در نیمه ی صیام
افزود بر فضائل رمضان این خجسته روز
طالع شده به برج امامت مه تمام
نام مبارکش حسن است و حسن خصال
خورشید چهره کرده برون از پس غَمام
در صلح او قیام حسینی نهفته بود
آن بهر استقامت دین صلح و این قیام
بهر حراست از حرم و خون مسلمین
بُرده حسام سَر فکنِ خویش در نیام
یک عمر خون ز جگر می فشاند لیک
با زهر جعده شده جگر او برون ز کام
تا کی ز پرده ی غیبت برون شود
دستی که می دهد به جراحات التیام
خفاش که توان که به توصیف آفتاب
گوید سخن ببخش رهائی در این مقام
(اثرطبع استادحاج علی محمدرهائی شهرضائی)
پاسخ تبیان :
سه شنبه 1/5/1392 - 12:42