تبیان، دستیار زندگی

بنده صالح خدا، حجت حق ، امام عارفان و عاشقان به آسمان کوفه مى نگریست و گویى در انتظار حادثه اى بود! پیمانه صبرش از دست نامردمى هاى امتش لبریز شده بود که خود در فرازى از سخنانش اینطور احساس خویش را در ظرف کلمات ریخته بود: اى نامردان مرد نما! اى که همچون کودکان ، در خواب پریشانید، و همچون پرده نشینان دستخوش رویا. کاش شما را ندیده بودم و به هیچ روى نشناخته بودم ! بخدا که شناختن شما مایه پشیمانى و در نهایت موجب تاسف است . مرگ بر شما باد.