تبیان، دستیار زندگی

روز ميلادت را اهل‌بيت (ع) جشن گرفتند. مادرت تو را در آغوش گرفت و پدرت بر دوش نهاد. زينت پدر شدي و محبوب دل برادرانت. فاصله ميان تو و حسين (ع) ميسر نبود. چه آن زمان كه مادرت با اشك و آه و خون با كودكانش و خصوصا تو، وداع كرد و آن پيمان مشهور را از تو گرفت كه از گلوي خونين برادرت ـ‌ حسين (ع) ـ‌ بوسه بگيري،‌ چه آن زمان كه پدري كه تو زينتش بودي، سجاده‌اش گل‌فام گشت و آغازي شد بر تحمل دردهاي كربلا، چه آن زمان كه جگرگوشه‌ات ـ حسن (ع) ـ جگرسوز شد و بالاخره، زماني كه روز وداع با برادر آغازيد و تا غروب آن روز،‌ همه برادرانت،‌ عباست،‌حسينت، پسرانت،‌ برادرزادگانت و ... به قتل‌گاه رفتند و تو ناظر بودي، تو در همه حال با حسين (ع) بودي و آرامش دل طوفاني‌ات،‌ ذكر حسين (ع) بود. پرستار يتيمان كربلا!‌ يا أمّ المصائب! روز ميلادت،‌ مبارك.