تبیان، دستیار زندگی

رازهايي دارم امشب با خدا/ تنهايي مي گويمش آنها را/ كس نمي‌خواهم خبردار شود/ شايد آخر دلِ برگ گلي بشكنستي اين‌جا/ رازهايم را باز هم با خدا بازخواني مي‌كنم:/ روز بعدي ديگر در كار نيست/ بعد عاشور، دگر حادي عشري در پي نيست/ باز مي‌گويم كه ربّي! و اله!/ عاشوراشب، دگر نه عباسي هست و نه اكبرپسري/ نه حبيبي، نه قاسم و نه ابن صغري/ اهل و آل و زن و فرزندان كوچك/ خواهر و همسر و ابن اوسط/ همه در راه كوفه، عراق، شام، حجاز/ غل و زنجير به گردن، به اسيري مي‌روند/ من مي‌مانم و دشت هامون و تن بي‌رأسي/ آخر آهسته به ربّم گويم/ فردا روزي، شب يازدهمي/ رازهايم به همه فاش مي‌كن