تبیان، دستیار زندگی

دنیا طفیل آینه ای بود و آب شد

سقف و ستون عالم و آدم خراب شد

یکریز ابرهای دو عالم گریستند

وقتی سوار صاعقه پا در رکاب بود

نزدیک بود خانه ی ایمان شود خراب

بانو شفیع گشت و دعا مستجاب شد

سیل از چهار سو که برآمد فرو نشست

بادی وزید و فاطمه(س) بانوی آب شد

دو رفیق در راه گذر می کردند تا اینکه

به محله بدنام شهر رسیدند.
یکی از آنها اصرار داشت که شب را در

آن محل به عیش و عشرت بگذرانند.اما

آن دیگری با وی مخالفت کرد و از اودر

خواست کرد که از نیت خود دست بکشد.
اما متاسفانه نصایح او بر دوستش کارگر نشد

و به ناچار او را ترک گفت و با خشم و رنجش فراوان از آنجا دور شد
فکر عمل زشت رفیقش او را بد جوری آشفته خاطر کرده بود، بنابراین تصمیم گرفت که به گوشه ای رفته و به سبب دوری گناهی که مرتکب نشده بود از خدا تشکر کند و کمی عبادت کند. اما اصلا" نتوانست از فکر رفیقش رها شود و دائم عمل درستی که خود انجام داده بود را با کار زشت رفیقش مقایسه می کرد و او را در ذهنش سرزنش می کرد.
از طرفی آن رفیق خطاکار مدام عمل زشت خود را با تقوا و پرهیزکاری رفیقش مقایسه می کرد و به شدت در خود احساس حقارت می کرد.
در همین حال زمین لرزه سختی به وقوع پیوست و همه چیز و همه کس را به کام زمین فرو برد.
بلافاصله ماموران بهشت و جهنم مشغول کار شدند.سرشان بسیار شلوغ بود. رفیق اول که در منطقه بدنام شهر جان داده بود توسط کارکنان بهشت از زیر آوار درآورده شد و با احترام خاصی به سمت بهشت هدایت شد. او ناگهان از دور دید که دوست پرهیزگارش در میان چنگال ماموران جهنم اسیر افتاده و کشان کشان به سمت جهنم برده می شود.
اعتراض کرد: " بایستی اشتباهی رخ داده باشد." چرا که دوستش را لایق بهشت می دانست اما فرشته به او پاسخ داد که : " هیچ اشتباهی رخ نداده و ما فقط دستورات را اجرا می کنیم."
مامورپاسخ داد:" در لحظه وقوع زلزله هیچ گناهی از سوی تو رخ نداده بود اما فکر تو دائم پیش زهد و تقوای دوستت بود و رفیقت در حال تحقیر تو و امثال تو، و این فکر که چگونه دیگران می توانند به راحتی گناه کنند و راه خطا بپیمایند!"
اما او همچنان بر سوال خود اصرار می کرد و از مامور بهشت می خواست که برایش ماجرا را توضیح دهد.
او جواب داد: تحقیر و کوچک شمردن دیگران و خود را برتر دانستن، کلید دروازه جهنم برای دوستت شد.

گواهی می دهم به تو...
به عدالتی که خدا به دستان تو سپرده است...
ما تمام عشق را در این انتظار به تصویر کشیدیم
مثل دویدن نقطه ها پشت سر هم...
جمعه منتظر باورهایی است..
خوشا به حالش..
خدایا تا جمعه موعود این چشم ها را از ما مگیر

***************************

با تو بودن چه زیباست، با تو پرواز کردن چه زیباست، کوچه پس کوچه های بودن را با تو پیمودن چه زیباست
بار بودن را نهادن، با تو بودن... تا که بودن
به چه زیباست!

یک قناسه چی ایرانی که به زبان عربی مسلط بود،  

اشک عراقی ها رو درآورده بود.با سلاح دوربین دارمخصوصش چند ده متری عراقی ها کمین کرده بود وشده بود عذاب عراقی هاچه می کرد!        بار اول بلند شد و فریاد زد : ماجد کیه؟
یکی از عراقی ها که اسمش ماجد بود سرش را از پس خاکریز آورد بالا و گفت: منم! ترق!
ماجد کله پا شد و قل خورد پای خاکریز و قبض جناب عزرائیل را امضا کرد! دفعه بعد قناسه چی فریاد زد: یاسر کجایی؟ و یاسر هم به دست بوسی مالک دوزخ شتافت!
چند بار این کار را کرد تا اینکه به رگ غیرت یکی از عراقی ها به نام جاسم برخورد، فکری کرد و بعد با خوشحالی بشکن زد و سلاح دوربین داری پیدا کرد و رفت روی خاکریز و فریاد زد: حسین اسم کیه؟ و نشان رفت. چند لحظه صبر کرد اما خبری نشد. با دلخوری از خاکریز سر خورد پایین. یکهو صدایی از سوی قناسه چی ایرانی بلند شد: کی با حسین کار داشت؟ جاسم با خوشحالی ، هول ولاکنان رفت بالای خاکریز و گفت: من! ترق! جاسم با یک خال هندی بین دو ابرو، خودش را در آن دنیا دید!

دانه درشت، دانه ریز، کنگره ای، تربت یا شاه مقصود...

با همه نوع تسبیحی بعد از نمازهایمان بسیار گفته ایم!

... الله اکبر، الحمدا..، سبحان ا...
گاهی که تسبیح نبوده با بند انگشت هایمان تند و

سرسری زیر لب تکرار کرده ایم به نوعی شده

عادت مأنوس، و عادت، موریانۀ عبادت است. حشره ای که ازدرون، ذکرها و دعاهای ما را می پوساند.
روزی ما می مانیم و روحی مرده که فقط وانمود می کند.
وانمود می کند که زنده است 34 بار الله اکبر ، 33 بار الحمدالله، 33 بار سبحان الله
این کلمات هدیه مردی بزرگ است به دخترش و هدیه دختر بزرگوار به ما، دختری که همه چیزش را به همه کس تقسیم می کرد و این بار به ما کلمه بخشیده و عدد؛
ولی ما یادمان رفت که این کلمات از کجا آمده اند و برای چه؟
ما شبی را که زن خسته از دستاس مداوم گندم، خاکی از رفت و روب هر روز، پیش پدرش رفت تا تقاضای خدمتکاری کند را فراموش کرده ایم. او برگشت و کنیزی همراهش نبود!
کلمه آورده بود و عدد!
او این کلمات را مثل گردنبندش که پیش تر به اسیری و فقیری بخشیده بود به ما بخشید.
آری این کلمات شگفت و قدرتمندند، این ها دست هایی اضافه اند،؛ شانه هایی همراه؛ کمک کارانی که وقت درماندگی بسیار به کار می آیند، چیده ایمشان کنار اتاق مثل تزئیناتی ناکارآمد که فقط باید باشند.
تسبیح حضرت زهرا متعلق به داستانی در گذشته های دور نیست هدیه هر نماز است همین الان، همین حالا....
الله اکبر، الحمدالله، سبحان ا...

ظهور ؟                           
1 . ظهور کبری
2. ظهور صغری
3 . ظهور در آفاق
4. ظهور در انفس

ظهور کبری و ظهور در آفاق همزمان با هم حادث می شود . آن جا که حضرت در کنار کعبه بانگ اناالمهدی بر می آرد و دوران نهایی زندگی بشر آغاز می شود.
ظهور صغری : به فرموده امام خمینی (ره) انتظار فرج از نیمه خرداد کشم،

این ظهور امام از 15 خرداد 42 آغاز شده است.
ظهور در انفس یعنی عقل و قلب بشر متوجه معنویت شود و به حالت انتظار واقعی برسد،

آغاز عصر معنویت گرایی و بازگشت به خویشتن در زندگی بشر.

که از 22 بهمن 57 شروع شده است.

جنگ 8 ساله نشانه ای از ظهور در انفس بود، بیداری اسلامی در خاورمیانه ....

فقط باید باشد...
دین مان...
ناممان به مسلمانی...
باید باشد
ظاهر سازی هر روزه..
که مسلمانیم و . . .
یادمان رفت!
آرمان و آیین دین محمدی را
که کشور مان را بر پایه این آرمان ها ساختیم از سال 42 تا کنون
برای همین یک کلمه ...«اسلام» ... کلی سختی و مشقت ...
برای آن خون ها داده ایم...
ولی یادمان رفت
روزمرگی ما را به این فراموشی کشاند
رفاه طلبی
تجمل گرایی و. . .
امروز بعد از گذشت سال ها ، در جنگ نرم به جوانانمان تفهیم کردند که اسلام مدرن چیست!؟!
شاید... شاید ...
همان یک کلمه را از ما گرفته باشند!!
«اسلام»