تبیان، دستیار زندگی

حضرت امام صادق(ع) فرمود: مردی نزد ابوذر آمد و پرسید: ای اباذر!
چرا ما مرگ را ناپسند و ناخوش داریم؟
گفت: زیرا شما دنیا را آباد کرده اید و آخرت را ویران ساخته اید و خوش ندارید که از جای آباد به منزل ویران بروید. از او پرسید: ورودمان را بر خداوند چگونه می بینی؟
گفت: اما نیکوکاران شما مانند مسافری است که به خانواده اش وارد می شود و بدکردار شما همچون بنده گریزانی که بر آقای خود برگردانده شود.
پرسید: حال ما را نزد خدا چگونه می بینی؟ گفت: کردارتان را بر قرآن عرضه کنید. خداوند می فرماید: همانا نیکان در قیامت در نعمت و بهشتند و همانا بدکاران در دوزخند(انفطار 13 و 14) آن مرد پرسید: پس رحمت الهی کجاست؟ گفت: رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است.
مرد پارسا گفت: اگر خداوند ذوالجلال فردا در صحرای محشر از من بپرسد که چه از راه آورده ای؟ خواهم گفت: از زندان با خود چه می آوند؟!
منبع: تشکر،احمد،مثل های نهج الفصاحه

یک مورچه در پی جمع کردن دانه های جو از کنار کندو عسل می گذشت. از بوی عسل دهانش آب افتاد ولی کندو بر بالای سنگی قرار داشت و هر چه سعی کرد از دیوار سنگی بالا رود و به کندو برسدنشد. هوس عسل او را به فریاد در آورد که ای مردم من عسل می خواهم هر کس مرا به کندوی عسل برساند من به او یک دانه جو خاهم داد. یک مورچه بالدار که رد هوا پرواز می کرد صدای مورچه را شنید و به او گفت مبادا بروی... کندو بسیار خطرناک است. مورچه گفت: بی خیال ، من می دانم چه باید کرد! بالدار گفت: آنجا نیش زنبور است!مورچه گفت: من از زنبور نمی ترسم من عسل می خواهم. بالدار گفت : عسل چسبناک است، دست و پایت گیر می کند.
مورچه گفت: اگر دست و پاگیر میکرد هیچکس عسل نمی خورد. بالدار گفت: خودت می دانی،ولی من تجربه دارم، به کندو رفتن برایت گران تمام می شود.
مورچه گفت: اگر می توانی مزدت را بگیر و مرا به کندو برسان واگر نه جوش زیادی نزن!
بالدار از این کار انصراف دارد ورفت.و مورچه دباره شروع به فریاد کرد. مگسی رسید و گفت: من به تو حق می دهم و تو را به آرزویت می رسانم.
مگس مورچه را اززمین بلند کرد و دم کندو گذاشت ورفت.مورچه خوشحال از حخوشبختی که حاصل شده پیش رفت تا رسید به حوضچه عسل و یک وقت دید دست و پایش به عسل چسبیده
مور را چون با عسل افتاد کار دست و پایش د عسل شد استوار
از تپیدن سست شد پیوند او دست و پا زد سخت تر شد بند او
باز فریاد کمک زد و این بار مورچه بالدار که از سفر برمی گشت به او کمک کرد و گفت:
نمی خواهم تو را سرزنش کنم اما هوس های زیادی مایه گرفتاری است.و سعی کن پیش از گرفتاری به نصحیت گوش کنی و از کسی که خیر خواه توست کمک بگیری!

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
هوا دلگیر، درها بسته، سرها درگریبان،دست ها پنهان
نفس ها ابر، دل ها خسته و غمگین
درختان اسکلت های بلور آجین
زمین دلمرده، سقف آسمان کوتاه
غبار آلوده مهر و ماه
زمستان ست

زمستون تن عریون باغچه چون بیابون        
درختا با پاهای برهنه زیر بارون
نمی دونی تو که عاشق نبودی
چه سخت مرگ گل برای گلدون
گل و گلدون چه شب ها نشستند بی بهانه واسه هم قصه گفتن عاشقانه
چه تلخه . . . چه تلخه
باید تنها بمونه قلب گلدون
مث من که بی تو نشسته ام زیر بارون زمستون
زمستون برای تو قشنگ پشت شیشه
بهاره زمستون ها برای تو همیشه
تو مثل من زمستونی نداری
که باشه لحظه چشم انتظاری
گلدون خالی ندیدی نشسته زیر بارون
گلای کاغذی داری تو گلدون
تو عاشق نبودی
ببینی تلخه روزای جدایی
چه سخته . . . چه سخته
بشینم بی تو با چشمای گریون

 

زمستان1390

قاصدک! هان چه خبر آوردی؟از کجا از که خبر آوردی؟خوش خبر باشی، اما، اماگرد بام و در من، بی ثمر می گردیانتظار خبری نیست مرا. . . . برو آنجا که بود چشمی و گوشی با کسبرو آنجا که تو را منتظرندقاصدک!در دل من همه کورند و کرندقاصدک تجربه های همه تلخبا دلم می گویدکه دروغی تو دروغ. . . . .قاصدک!ابرهای همه عالم شب و روزدر دلم می گریدم.ا.ث

---

هنوز هم قاصدک که می بینم چیزی زمزمه می کنم و به دست باد می سپارمش! شاید پیام مرا به دوست همیشگی ام برساند. . .

باز باران با ترانه
میخورد بر بام خانه
یادم آردكربلارا،
دشت پرشور وبلا را
گردش یك ظهر غمگین،گرم و خونین
لرزش طفلان گریان
زیرتیغ ونیزه هارا،
باصدایی كودكانه
واندرین صحرای سوزان،میدود طفلی سه ساله،پرزناله
دل شكسته،پای خسته ...باز باران،خون یاران
قطره قطره میچكد ازچوب محمل
آی باران ،كی بباری بر تن عطشان یاران
تركنی ز آنان،گلو را
آه باران ،
آه باران .
آه باران ...

 

---

با تسلیت این ایام

 

درعاشقانه هایتان ما را هم دعا کنید