• مشکی
  • سفید
  • سبز
  • آبی
  • قرمز
  • نارنجی
  • بنفش
  • طلایی

    معصوم پنجم – امام حسين (ع)

    سال 61 هجري كه حادثه كربلا رخ داد خط سير عرب و مسلمين تغيير كرد و عاشورا كه از ماههاي حرام بشمار مي رفت و جنگ و كشتار در آن ممنوع بود ، ‌روز شهادت بهترين فرزندان آدم ، حسين بن علي (ع) شد ، و براي شيعيان روز غم و اندوه و بزرگداشت خاطره‌ شهيدان گرديد.
    در اولين سال شهادت حسين و يارانش ، حدود هزاران نفر در كنار قبرش جمع شدند و به نوحه سرائي پرداختند.
    از آغاز حكومت «بني اميه» و «يزيد» تا به امروز صدها هزار نفر از دوستان اهل بيت در اين روز ، مجلس سوگواري بر پا مي دارند و قافله هائي ، راهي كربلا مي شوند.
    و آنان كه از كربلا دورند شهرهاي خود را كربلا مي كنند و مجالس عزاداري تشكيل مي دهند.
    «فاطميين» در «مصر» روز عاشورا را روز ماتم «حسين» (ع) اعلام كردند و زن و مرد كنار قبر «ام كلثوم» جمع مي شدند و به عزاداري و نوحه سرائي مي پرداختند و در تمام دوران حكومت «فاطميها» در «مصر» ، عاشورا روز رسمي عزا و ماتم بود.
    در ايران «معز الدوله ديلمي» دستور داد كه روز عاشورا را رسماًَ‌ تعطيل كنند و همه مردم و كارگزاران دولت ، دست از كار بكشند و به عزاداري بپردازند.
    به خاطر همين عزاداري ها در «ايران» و «مصر» و «عراق» و «هند» و جاهاي ديگر يك دگرگوني فكري و يك حركت روحي در ميان مردم مسلمان ، پيدا شد كه حركت امروز مسلمانان ، دنباله‌ آن است و مي رود كه هر سال بارورترشود ، و مردم كجرويهاي خود را اصلاح كنند ، و اشتباهات خود را جبران نمايند ، و به قوت و ارزشهاي خويش بيفزايند به اميد آن روز.
    يكي از دانشمندان در اين باره مي گويد: «مسجد آثار انبياء است اما تكيه هاي عزاداري و حسينيه ها از آثار اهل بيت است. در مساجد ، شيعيان با خدا راز و نياز مي كنند و در حسينيه ها با عاشقان خدا و قربانيان راهش ، به راز و نياز مي پردازند».
    در طول تاريخ هيچ قدرتي نتوانسته است جلو حركت كاروان راه حسين را بگيرد و تاريخ نشان داده است كه در طول13 قرن ، اين حركت خروشان ، خاموش نشده است و به همين خاطر ، چون شهادت «حسين» و يارانش در چنين روزي واقع شد ديگر جشن و سرور و آئينه بندي و چراغاني و روزه گرفتن در آن ، حرام و ناروا گرديد».
    «ابن كثير» مي نويسد: «درحدود سال 400 هجري در بغداد روز عاشورا ، روز عزاي عمومي و ملي اعلام شد و مردم به پاس تشنگي «حسين» (ع) در راه خدا ، در گذرگاهها و خيابانها ، آب سرد و شربت مي نهادند تا تشنگان از آن استفاده كنند و روز عاشورا مانند روز رحلت پيامبر اسلام ، مردم «عراق» عزادار بودند.