تبیان، دستیار زندگی

پسرک پدربزرگش را تماشا کرد که نامه ای می نوشت
بالاخره پرسید :
- ماجرای کارهای خودمان را می نویسید ؟ درباره ی من می نویسید ؟
پدربزرگش از نوشتن دست کشید و لبخند زنان به نوه اش گفت :
- درسته درباره ی تو می نویسم اما مهم تر از نوشته هایم مدادی است که با آن می نویسم .
می خواهم وقتی بزرگ شدی مانند این مداد شوی .
پسرک با تعجب به مداد نگاه کرد و چیز خاصی در آن ندید .

- اما این هم مثل بقیه مدادهایی است که دیده ام .
- بستگی داره چطور به آن نگاه کنی . در این مداد 5 خاصیت است که اگر به دستشان بیاوری ، تا آخر عمرت با آرامش زندگی می کنی .

صفت اول :
می توانی کارهای بزرگ کنی اما نباید هرگز فراموش کنی که دستی وجود دارد که حرکت تو را هدایت می کند .
اسم این دست خداست .
او همیشه باید تو را در مسیر ارده اش حرکت دهد .

صفت دوم :
گاهی باید از آنچه می نویسی دست بکشی و از مداد تراش استفاده کنی . این باعث می شود مداد کمی رنج بکشد اما آخر کار ، نوکش تیزتر می شود .
پس بدان که باید رنج هایی را تحمل کنی چرا که این رنج باعث می شود انسان بهتری شوی .

صفت سوم :
مداد همیشه اجازه می دهد برای پاک کردن یک اشتباه از پاک کن استفاده کنیم .
بدان که تصیح یک کار خطا ، کار بدی نیست . در واقع برای اینکه خودت را در مسیر درست نگهداری مهم است.

صفت چهارم :
چوب یا شکل خارجی مداد مهم نیست ، زغالی اهمیت دارد که داخل چوب است .
پس همیشه مراقبت درونت باش چه خبر است .

صفت پنجم :
همیشه اثری از خود به جا می گذارد .
بدان هر کار در زندگی ات می کنی ردی به جا می گذارد و سعی کن نسبت به هر کاری می کنی هوشیار باشی و بدانی چه می کنی .

چه گواراست از چشمه سار این «وحی» ، آب زندگی نوشیدم و عمر جاوید یافتن!

بشارت ششم- آیات 54 و65 سوره مائده

مست عشقیم و عیب ما مکنید              فاتقوا الله یا اولی الالباب

سالی دراز بود اندر هوای خویش     ماهی خدای را شو و دست از هوا بدار

التماس دعا...

قرآن گنجینه گرانبهای معارف الهی است.مگر می شود کسی گنجینه ای را بگشاید، ولی ننگرد که درون آن چیست و چند می ارزد و به چه کار می آید؟

کسانی «حروف» قرآن را حفظ می کنند و «حدود» آن را ضایع می کنند؛ دریغ برآنان!
آیات را باید از «زاویه» به «صحنه» آورد و از «لفظ» به «عینیت».
باید غبار نسیان را با عطر تلاوت شست و زدود.
مرحبا بر خانه های روشن از فروغ وحی....
بشارت سوم- آیه 268 سوره بقره

کوثر شیرین و حیاتبخش قرآن، نعمت بزرگ الهی است.
بشارت دوم- آیه 186 سوره بقره

و از مثنوی....
قدر همت باشد آن جهد و دعا              لیس للانسان الا ما سعی
(لَیسَ لِلانسانِ إِلاّ ما سعی؛ انسان چیزی جز کوشش خود نمی یابد- سوره نجم،آیه 39)

ما را به دعا کاش فراموش نسازند       رندان سحرخیز که صاحب نفسانند

 باران آرمانی صحرای انتظار
کی می رسی به لحظه نم نم چکیدنت
قلب بزرگ عالم هستی، تو می دهی
آب حیات را به زمین،با تپیدنت

الهم عجل لولیک الفرج

اگر هر چیزی بهاری دارد ، بهار قرآن ، « رمضان » است.
سلام میهمانان عزیز خدا ، با تبریک حلول ماه محبوب خدا
به پیشنهاد دوست خوبمون جاده دوستی هرروز از این ماه را که انزلت فیه القرآن ،
آیت یا آیاتی از جزخوانی سخن آفریدگار را تحت عنوان

الفبای خداجویی ثبت می کنم ....
سخن آفریدگار، منشور ایمان و مرامنامه اعتقادی و برنامه زندگی است.
پیامی که از « لوح محفوظ» بر قلب محمد (ص) نازل گشته و ماه رمضان و شب قدر را شرافت بخشیده است....
به شاخه های شب و روز اهل راز و نیاز،     
هماره می شکفد غنچه های «ذکر و دعا »
و در هوای لطیف خلوص و بیداری
به بوستان شب قدر،
ز عمق جان، گل شب بوی «توبه»

می روید
و...هر طرف شب و روز
گل تلاوت آیات ، عطر افشانده است.

                                             التماس دعا
 الفبای خداجویی...
صدای بال جبریل است گویا          تلاوت های آیات خدایی
الفبای خداجویی همین است           اگر با این الفبا آشنایی

بشارت اول- آیات 37 و 38 و 112سوره بقره
سپس آدم از پروردگارش کلماتی دریافت داشت (و با آنها توبه کرد) و خداوند توبه او را پذیرفت ؛ چرا که خداوند توبه پذیر و مهربان است*
آنگاه فرمود: هر دو از بهشت فرود آیید در حالی که دشمن یکدیگر خواهید بود ولی هرگاه هدایت از من به سراغ شما آید، هر کس از هدایت من پیروی کند ، نه گمراه می شود و نه در رنج خواهد بود. و هر کس از یاد من روی گردان شود ،زندگی سخت و پرفشاری خواهد داشت*
آری، کسی که روی خود را تسلیم خدا کند نیکوکار باشد،پاداش او نزد پروردگارش ثابت است؛ نه ترسی بر آنهاست و نه غمگین می شوند*
چون از او گشتی همه چیز از تو گشت     چون از او گشتی همه چیز از تو گشت

ای مردم! خوفناک ترین چیزی          

که من بر شما نسبت به آن

بیم دارم دو چیز است:
پیروی از هوای نفس و آرزوی دراز،
اما هواپرستی انسان را از حق

باز می دارد و اما آرزوی دراز آخرت را از یاد می برد.

به قول سعدی:

خوش است عمر ، دریغا که جاودانی نیست  

                          پس اعتماد بر این پنج روز فانی نیست
گُلی است خرم و خندان و تازه و خوشبوی  

                           و لیک امید ثباتش چنان که دانی نیست
دل ای رفیق، در این کاروانسرای مبند     

                           که خانه ساختن، آیین کاروانی نیست