تبیان، دستیار زندگی

می گویند یكی از افسوس های همیشگی «آغا محمدخان قاجار» مربوط به فرشی بود كه در تالار كاخش وجود داشت كه سرگذشت جالبی داشت آنگونه كه گفته شده است؛ هنگامی كه آغا محمدخان و نزدیكانش در شیراز تبعید بودند (به دستور كریم خان زند) هرگاه به حضور كریم خان زند می رسیدند، آغامحمدخان به دلیل كینه ای كه از وی داشت، فرش وسط تالار كاخ وی را با خنجری كوچك كه در جامه اش پنهان می كرد، پاره می كرد تا روزی كه آغامحمدخان حكومت زند را سرنگون كرده و خود به جای زند بر تخت شاهی جلوس می كند و صاحب آن كاخ و این فرش! می شود، لذا هرگاه چشمش به فرش وسط تالار كاخش می افتاد افسوس می خورد كه چرا آن فرش را آن روز پاره پاره كرده است، در حالی كه امروز آن فرش پاره، به خودش رسیده است!

نظر:

كینه و دشمنی زیاد انسان، گاهی او را به جایی می رساند كه دست به اقدامات نامعقولی زده كه بعدها پشیمانی و حسرت را برای وی به دنبال می آورد. كینه ورزیدن از صفات زشت انسانی است كه بنا به روایات و احادیث امری مردود است. این صفت زشت به خود انسان بیش از دیگران ضربه می زند و اصولاً در دشمنی ورزیدن نیز حد و مرزی وجود دارد و نباید از جاده انصاف خارج شد.