تبیان، دستیار زندگی
امام باقر (علیه السلام) فرموده اند: خداوند عزوجل دوست دارد کسی را که در میان جمع شوخی کند، به شرط آن که ناسزا نگوید.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

شوخی کن، اما ناسزا مگو!

احادیثی گهربار از ائمه اطهار درباره شوخ‌طبعی


امام باقر (علیه‌السلام) فرموده‌اند: خداوند عزوجل دوست دارد کسی را که در میان جمع شوخی کند، به‌شرط آن‌که ناسزا نگوید. (کافی، ج 2، ص 663، ح 4)


شوخ طبعی

رسول اکرم (صلی‌الله علیه و آله) فرموده‌اند:

من شوخی می‌کنم، اما جز حق نمی‌گویم.

شرح نهج‌البلاغه، ج 6، ص 330

***

رسول اکرم (صلی‌الله علیه و آله) فرموده‌اند:

مومن، شوخ و شنگ است و منافق، اخمو و عصبانی.

تحف العقول، ص 49

***

رسول اکرم (صلی‌الله علیه و آله) فرموده‌اند:

پیرزنی نزد پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) آمد. حضرت به او فرمودند: پیر به بهشت نمی‌رود. پیرزن گریست. حضرت فرمودند: تو در آن روز پیر نخواهی بود. خدای متعال می‌فرماید: «ما آنان را آفرینش نوینی بخشیدیم و همه را دوشیزه قرار دادیم».

تنبیه الخواطر، ج 1، ص 112

***

امام کاظم (علیه‌السلام) فرموده‌اند:

بادیه‌نشینی بود که نزد رسول خدا (صلی‌الله علیه و آله) می‌آمد و برای آن حضرت هدیه می‌آورد و همان‌جا می‌گفت: پول هدیه ما را بده و رسول خدا (صلی‌الله علیه و آله) می‌خندیدند. آن حضرت هرگاه اندوهگین می‌شدند، می‌فرمودند: آن بادیه‌نشین چه شد؟ کاش نزد ما می‌آمد.

کافی، ج 2، ص 663، ح 1

***

امام علی (علیه‌السلام) فرموده‌اند:

شوخی زیاد، ارج و احترام را می‌برد و موجب دشمنی می‌شود.

غررالحکم، ج 4، ص 597، ح 7126

***

امام علی (علیه‌السلام) فرموده‌اند:

هر کس زیاد شوخی کند، نادان شمرده می‌شود.

غررالحکم، ج 5، ص 183، ح 7883

امام علی (علیه‌السلام) فرموده‌اند: هرگاه رسول اکرم (صلی‌الله علیه و آله) یکی از اصحاب خود را غمگین می‌دیدند، با شوخی او را خوشحال می‌کردند و می‌فرمودند: خداوند، کسی را که با برادران (دینی)‌اش با ترشرویی و چهره عبوس روبرو شود، دشمن می‌دارد.

امام علی (علیه‌السلام) فرموده‌اند:

چه‌بسا شوخی‌ای که جدی می‌شود.

تحف العقول، ص 85

***

رسول اکرم (صلی‌الله علیه و آله) فرموده‌اند:

بنده به ایمان ناب نرسد، مگر آن‌که شوخی و دروغ را ترک گوید و مجادله (بگومگو) را رها کند، هرچند حق با او باشد.

الترغیب و الترهیب، ج 3، ص 594، ح 20

***

امام صادق (علیه‌السلام) فرموده‌اند:

هرگاه کسی را دوست داشتی، با او نه شوخی کن، نه مجادله.

کافی، ج 2، ص 66، ح 9

***

پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) فرموده‌اند:

من برای کسی که بگومگو را رها کند، هرچند حق با او باشد؛ و برای کسی که دروغ گفتن را اگرچه به شوخی باشد، ترک گوید؛ و برای کسی که اخلاقش را نیکو گرداند، خانه‌ای در حومه بهشت و خانه‌ای در مرکز بهشت و خانه‌ای در بالای بهشت ضمانت می‌کنم.

خصال، ص 144، ح 170

***

امام علی (علیه‌السلام) فرموده‌اند:

شوخی زیاد، ارج و احترام را می‌برد و موجب دشمنی می‌شود.

غررالحکم، ح 7126

***

امام حسن عسکری (علیه‌السلام) فرموده‌اند:

جدال مکن که ارزشت می‌رود و شوخی مکن که بر تو دلیر شوند.

تحف العقول، ص 486

***

امام موسی کاظم (علیه‌السلام) فرموده‌اند:

از شوخی (بی‌مورد) بپرهیز، زیرا که شوخی، نور ایمان تو را می‌برد.

بحارالانوار، ج 78، ص 321

امام علی (علیه‌السلام) فرموده‌اند:

شوخی زیاد، ارج و احترام را می‌برد و موجب دشمنی می‌شود.

امام علی (علیه‌السلام) فرموده‌اند:

هرگاه رسول اکرم (صلی‌الله علیه و آله) یکی از اصحاب خود را غمگین می‌دیدند، با شوخی او را خوشحال می‌کردند و می‌فرمودند: خداوند، کسی را که با برادران (دینی)‌اش با ترشرویی و چهره عبوس روبرو شود، دشمن می‌دارد.

رسائل شهید ثانی، ص 326

***

امام صادق (علیه‌السلام) فرموده‌اند:

رسول اکرم (صلی‌الله علیه و آله) شوخی می‌کردند، ولی جز حق چیزی نمی‌گفتند.

مستدرک الوسائل، ج 8، ص 408

***

امام محمدباقر (علیه‌السلام) فرموده‌اند:

خداوند عزوجل کسی را که در میان جمع، بدون ناسزاگویی شوخی کند، دوست دارد.

کافی، ج 2، ص 663

***

امام هادی (علیه‌السلام) فرموده‌اند:

هزل‌گویی، شوخی کم‌خردان و کار نادانان است.

خردگرایی - ص 306 – ح 992

منبع: aviny.com


باشگاه کاربران تبیان - ارسالی از: mo_1443

برگرفته از گروه: عقاید و احکام