نان نسیه ای در ماه رمضان
مدتهاست که تهران شهری پُر ازدحام و بیروح گشته، فاصله طبقاتی رو به شدت گذاشته و عواطف و احساسات کمرنگ شده، حتی دیگر همسایه از حال همسایه خبری ندارد. اما همین شهر غریب در ایامی خاص، مملو از صمیمیت و نوعدوستی میشود...
مدتهاست که تهران شهری پُر ازدحام و بیروح گشته، فاصله طبقاتی رو به شدت گذاشته و عواطف و احساسات کمرنگ شده، حتی دیگر همسایه از حال همسایه خبری ندارد. اما همین شهر غریب در ایامی خاص، مملو از صمیمیت و نوعدوستی میشود. درست است! در ایام ماه مبارک رمضان مردم با گشاده رویی به کمک یکدیگر میشتابند و از هیچ امری در این راه فروگذار نمیکنند تا شاید گره از زندگی نیازمندی گشوده شود.
در این ماه مبارک خیرین سعی بر آن دارند تا با اجرای طرحهای هدفمند، تاحدی نیازهای نیازمندان جامعه را رفع نموده و دست نیازی را پاسخ دهند. یکی از این طرحها که از ابتدای ماه مبارک رمضان فضای جامعه را دربرگرفته و بدان رنگ و بوی معنوی بخشیده، طرح حامی میباشد. باید توجه داشت که هرساله در این ماه مبارک بازارچههایی تحت عناوین مختلف مانند بازارچه خیریه، جشن رمضان، حامی ایتام و ... در راستای ترویج سنتهای حسنه الهی و اسلامی در حمایت از نیازمندان برگزار میشد اما طرح حامی قدمی خاص در این مسیر پُرخیر و برکت برداشته است. در طرح حامی افراد خَیِر به فراخور توان مالی و عاطفی خود، قسمتی از بار اداره زندگی نیازمندانِ بخشهای مختلف شهر تهران را به دوش میگیرد، حال این مالی باشه و یا عاطفی.
در طرحی دیگر نیز، در مناطق محرومنشین که از پیش مورد بررسی و شناسایی قرار گرفتهاند، نان نسیه و بعضا رایگان نیز توزیع میشود و اینها نشان از آن دارد که کوچک و بزرگ بودن این طرحها مهم نیست بلکه آنچه حائز اهمیت میباشد ماهیت عمل، یعنی کمک به نیازمندان جامعه است.
در این ماه مبارک خیرین سعی بر آن دارند تا با اجرای طرحهای هدفمند، تاحدی نیازهای نیازمندان جامعه را رفع نموده و دست نیازی را پاسخ دهند
حائز اهمیت آن که هر ساله در ماه مبارک رمضان خیرین با تهیه سبدهای کالا به یاری افراد نیازمندی میشتابند. افرادی که در طول سال توسط افراد معتمد و به صورت ناملموس، شناسایی شدهاند و با این کار خیر توشهای میاندوزند برای آخرت خود و زمینه خشنودی خداوند را مهیا میکنند. دامنه این سنت حسنه هر سال بیش از سال گذشته گسترش مییابد به طوری که تعداد سبدهای کالا هر سال، چند برابر سال پیشین میگردد و این مسئله امر مهم و قابل تاملی است. در این راستا باید توجه داشت که سال گذشته مبلغ 13 میلیارد ریال در قالب طرحهای اطعام، افطاری، حامیان مولا، مفتاح الجنه و اکرام ایتام در طول ماه مبارک رمضان جمع آوری و 105 هزار نفر از ایتام و نیازمندان از خیرات و برکات آن بهرهمند شدهاند، حال آنکه این مبلغ در سال جاری چند برابر گشته است.
از آنچه گفته شد، چنین برداشت میشود که هنوز هم با تمام جریانات سرمایهداری و شکاف طبقاتی حاکم در کشور، بالاخص شهر تهران افرادی هستند که به فکر دستهای خالی نیازمندان میباشند و سعی بر آن دارند تا از این قشر رفع نیاز شود. البته این قبیل دستگیریها و کمکها در ماه مبارک رمضان قوت خاصی به خود میگیرد تا شاید از بار فشار تامین مایحتاج زندگی اقشار محروم و آسیب دیده کاسته شود و این سنتی حسنه و الهی است که در جوامع اسلامی رنگ و بوی خود را حفظ نموده و پابرجاست و این مسئله نشان از آن دارد که جامعه ما هنوز هم رو به آموزههای دینی دارد و گاه گاه بنا به دلایلی از جمله دنیاگرایی، کم رنگ میشود. پس آیا وقت آن نرسیده تا با فرهنگ سازی و آگاهی بخشی این قبیل سنتهای حسنه را افزایش دهیم؟ و آیا بهتر نیست کمک به نیازمندان را در دیگر ماههای سال نیز رواج بخشیم؟ گویی که روزهای ماه رمضان افزایش یافته است!