فرق جوان ایرانی و اروپایی

جوانی چالش ها و پستی و بلندی هایی دارد از جنس خودش؛ خیلی ها جوانان را به خاطر این موارد طرد می کنندو خیلی ها هم سعی می کند واقعیت ها را درست ببینند.

از دید بسیاری از پژوهش گران مسائل جوانان، گسترش امکانات ارتباطی و نیز تحرک بیشتر  افراد در سطح دنیا زمینه های  شکل گیری نوعی فرهنگ  نسبتا همگون جهانی را فراهم آورده است.این همگونی به خصوص در مورد جوانان قابل مشاهده است .

شبکه های اجتماعی : خانواده و دوستان

تحقیقات بسیار نشان داده اند که یکی از عوامل مهم ایجاد رضایت از زندگی و نیز احساس شادی در میان جوانان برخورداری آنها  از شبکه های روابط  اجتماعی محبوب و متنوع  است. در این زمینه اعضای  بلافصل  خانواده قطعا اولین مدار چنین شبکه ای را شکل می دهند. اما رشد خرده فرهنگی خاص جوانان در همه کشور ها  به مرور موجب آن شده است که جوانان وقت بیشتری را با دوستان خود که در برخورداری از خرده فرهنگ با آنان مشترکات زیادی دارند بگذرانند.ترکیب مناسب این دو حلقه (خانواده و دوستان) است که  شبکه روابط اجتماعی پایدار و لذت بخشی را برای جوانان فراهم میکند.

با این حال خانواده در اکثر کشورها (چه توسعه یافته و در حال توسعه) اهمیت بسیار زیادی برای جوانان دارد. حضور ملموس اعضای خانواده  در شبکه روابط اجتماعی  جوانان  اگر چه به خودی خود پدیده ی مثبتی  تلقی می شود اما ترکیب آنان با حضور کم رنگ دوستان و همکاران  ترکیب خاصی را در شبکه روابط اجتماعی جوانان ایجاد می کند  که می تواند با نارضایتی های آنان از زندگی مرتبط باشد.همچنین تمرکز بالای ارتباطات اجتماعی جوانان به تعامل با افراد خانواده  مانع شکل گیری مهارت های مربوط به تعامل  با سایر افراد جامعه می شود که این امر به نوبه خود  بر سطح فعالیتهای اجتماعی در کل جامعه تاثیر کاهنده ای خواهد داشت.

حال به بررسی مطالعات جوانان در ایران و متغیر های مربوط به آن می پردازیم.

متغیر تعلق خاطر به وطن:احساس تعلق جوانان ایرانی نسبت به هویت ملی خود از اکثر کشورها در تحقیقات بیشتر است.این احساس تعلق هم در میان جوانانی قوت دارد که خود را قبل از هرچیز ایرانی می دانند و هم در میان جوانانی که قبل از هرچیز خود را مسلمان قلمداد می کنند.این احساس تعلق در سال های اخیر مختصری در بین جوانان افزایش یافته است.

متغیر سیاست:

از جمله جنبه  هایی که جوانان ایرانی را از  جوانان سایر کشور ها جدا میکند میزان اهمیتی است که برای سیاست قائل هستند. این حساسیت ها تنها در سطح حساسیت های شخصی باقی نمی مانند و در میزان گفت و گوها و بحث های سیاسی نیز خود را نشان می دهند. این تفاوت ها زمانی  اهمیت بیشتری می یابند که بدانیم  طی دهه گذشته  میزان کم حساسیت  جوانان  در کشورهای صنعتی به مسائل سیاسی و تلاش برای دگرگون کردن این وضعیت یکی از دغدغه های بزرگ حکومت های این کشور ها را در دهه گذشته تشکیل می داده است. با این حساب حساسیت جوانان ایرانی به مسائل سیاسی امتیازی چشمگیر برای جامعه به حساب می آید که البته نحوه بهره برداری  از آن مستلزم  رعایت ظرافت ها و وجوه و درایت خاصی است .

متغیر نگاه به دیگران:

مطالعات اخیر در بسیاری از جوامع  حکایت از آن دارند که جوانان  دچار نوعی بحران در رابطه با سایر افراد جامعه اند.پژوهش گرانی که به خصوص در مورد نسل ایکس آمریکا مطلب نوشته اند اذعان کرده اند که این نسل دچار نوعی سوءظن و بدبینی نسبت به سایر افراد جامعه و به خصوص نسل پیش از خود هستند و گمان می کنند  که همه در صدد تحقیر و کوچک شمردن آنها هستند و دائما سعی میکنند تا موفقیت های خود و بی کفایتی های نسل جوان را به رخشان بکشند که همین مسئله بحرانی جدی در روابط جوانان با سایرین  به وجود آورده است. میزان بالای اعتماد به نفس  نسبت به سایرین در میان جوانان ایرانی به خودی خود پدیده ای مثبت تلقی می شود زیرا حاکی ازآن است که پدیده ی نزاع نسل ها در ایران به اندازه دیگر کشورها شدت ندارد اما این امر را باید در پرتو پدیده دیگری نیز نگریست.

ثقل عمده روابط جوانان ایرانی  به اعضای خانواده خود و نه همکاران و دوستانشان است. از طرف دیگر در تمام جوامع سطح اعتماد میان اعضای خانواده همیشه بالاتر از میزان گزارش شده برای سایر گروههای اجتماعی مثل همسایگان، دوستان و افراد غریبه است.کنار هم قرار دادن این دو واقعیت  در مورد جوانان ایرانی این احتمال را می تواند به میان آورد که میزان اعتماد بالاتری که جوانان ایرانی  نسبت به دیگران ابراز داشته اند احتمالا ناشی از  این است که بیشتر تجربیات آنان به لحاظ  تعامل اجتماعی  با سایرین  به افراد  خانواده شان محدود بوده و طبعا میزان اعتماد  آنان نسبت به اعضای خانواده خود بالاتر است.در نتیجه می توان این فرضیه را مطرح کرد که جوانان ایرانی در ابراز اعتماد به سایرین  نگاه خود را  به اعضای خانوادشان  به کل جامعه تسری می دهند در حالی که تعامل بیشتر جوانان سایر کشورها  با افرادی غیر از اعضای خانواده به نظرات آنها در این مورد اعتبار و پایایی بیشتری می بخشد.

متغیر فرهنگ و روحیه جامعه:

جوانان از سن 12سالگی تا حداکثر 18 سالگی در مرحله عبور از دوران اجتماعی شدن هستند بدین معنا که از طریق تعامل مستمر با نهادهای اجتماعی مختلف  از خانواده گرفته تا نهادهای سیاسی و حکومتی آرام آرام راه و رسم آداب زندگی اجتماعی را می آموزند و به عنوان فردی کامل  پا به صحنه اجتماع می گذارند.به همین جهت  بررسی محیط اجتماعی و فرهنگی که جوانان در معرض آن قرار دارند اهمیت بسزایی دارد چرا که تاثیر این محیط  در تمامی دوران زندگی با آنها می ماند.

در نتیجه؛ پدیده جوانی به تنهایی قابل تحلیل نیست و بنا به زمینه و بستر اجتماع و ساختار های مربوطه شکل می گیرد،تداوم می یابد و در نهایت تغییر می کند.پس ابتدا برای درک پدیده جوانی و مشکلات و مسائل مربوط به آن باید از منظری کلان تر به آن نگریست تا بتوان سیاستگذاری ها و برنامه ریزی های لازم را نیز در چنین زمینه ای اعمال نمود.