اطلاعات اردوی جمکران

قسمت دوم

مقاله حاضر ادامه نوشتار دیگری از سری مقالات اطلاعات اردوهای پیشنهادی بوده و اطلاعات جامعی را در مورد بسته پیشنهادی «مسجد مقدس جمکران» از بخش سفرهای زیارتی ارائه می‌نماید.

اعمال مسجد جمکران:

اعمال این مسجد دو رکعت نماز تحیت مسجد است و دو رکعت نماز که به نماز امام زمان(عج) مشهور است و به شیوه‌ای خاص به جای آورده می‌شود.

دو ركعت اول:

به نیت نماز تحیت مسجد است، در هر ركعت آن یك حمد و هفت بار سوره (قل هوالله احد) خوانده می‌شود و در حالت ركوع و سجود هم هفت مرتبه ذكر را تكرار كنند.

دو ركعت دوم:

به نیت نماز امام زمان علیه‌السلام خوانده می‌شود، بدین صورت كه سوره حمد را شروع كرده و آیه (ایاك نعبد و ایاك نستعین) صد مرتبه تكرار می‌شود و بعد از آن، بقیه سوره حمد خوانده می‌شود، و سپس سوره (قل هو الله احد) را فقط یك بار خوانده و به ركوع رفته و ذكر (سبحان ربى العظیم و بحمده) هفت مرتبه، پشت سر هم تكرار می‌شود.

آنگاه به سجود رفته و ذكر (سبحان ربى الاعلى و بحمده) نیز هفت مرتبه، پشت سر هم تكرار می‌شود.

ركعت دوم را نیز به همین ترتیب خوانده، چون نماز به پایان برسد و سلام داده شود، یك بار گفته می‌شود (لا اله الا الله) و به دنبال آن تسبیحات حضرت زهرا سلام الله علیها خوانده شود و بعد از آن به سجده رفته و صد بار بگویند: (اللهم صل على محمد و آل محمد).

امام زمان(عج) فرموده‌اند: هركس، این دو ركعت نماز را بخواند، گویی در خانه كعبه آن را خوانده است.

عریضه نویسی:

یكى از راه‌هاى توسل به امام‌زمان (علیه‌السلام) نوشتن عریضه براى آن حضرت است. این شکل از توسل از مستحبات است و در منابع دینی آمده است. عریضه نویسی از سیره‌های بزرگان بوده و آثار و بركات شگفت‌انگیزی برای آن ذکر کرده‌اند.

طریقه عریضه نویسی: فرد نامه‌اى خطاب به امام‌زمان(علیه‌السلام) با قواعدی كه در كتب ادعیه معتبر درج شده مى‌نویسد و پس از نوشتن درخواست خود آن را در چاه آب یا آب جارى نظیر رودخانه و جوى آب و یا بركه آب مى‌اندازد. نكته مهم این كه این درخواست فقط شكل توسل داشته وشخص نویسنده حضرت امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را به عنوان واسطه استجابت دعا بین خود و خدا قرار می‌دهد.

لازم به ذکر است چاهی که در صحن مسجد جمکران واقع شده و عریضه‌های زائرین در آن انداخته می‌شود هیچ ویژگی خاصی ندارد و فقط یک چاه معمولی است ولی از آنجا که مستحب است عریضه‌ها به داخل آب انداخته شوند از این مکان استفاده می‌گردد.

کرامات مسجد:

دو نمونه از کرامات مسجد مقدس جمکران:

1-    شفای کامل بیماری روحی جانباز دفاع مقدس

منبع كرامت: دفتر ثبت كرامات و خاطرات مسجد مقدّس جمكران، شماره 107

مشخصات: برادر( ا – م)، چهل ساله، افسر جانباز نیروى انتظامى، لیسانس، ساكن قم

زمان كرامت: 10/4/76

اسناد و مدارك: چهار برگه استراحت پزشكى از طرف اداره كل بهدارى ناجا، گزارشات بیمارى از شوراى روانپزشكان ناجا و آزمایشان مختلف.

زیر نظر پزشكان متخصص: مظاهرى، جهانى، كیهانى، دلیر، امامى، روح الهى، قاضى، واحد، عدل پرور، هاشمى، شجاع‏الدین، حیاتى، دانشخواه، معدنى پور، پیامى، توسل، حشنانى.

شرح واقعه از زبان شفا یافته:

اینجانب سرگرد نیروى انتظامى و جانباز جنگ تحمیلى مى‏باشم كه مدّت 92 ماه سابقه حضور در جبهه‏هاى حقّ علیه باطل دارم و بارها مجروح شدم ولى سعادت شهادت را نیافتم. بر اثر جراحات و موج گرفتگى دوران جنگ، گاهى از نظر روحى دچار افسردگى مى‏شدم و حالت روانى پیدا مى‏كردم. در تاریخ 16/10/75 اعضاء شورایعالى پزشكى اداره كل بهدارى نیروى انتظامى به خاطر (پسیكونوروز) افسردگى شدید و سابقه اسارت و ptd و مجروحیّت و شیمیایى، مدّت چهار ماه به بنده استراحت پزشكى دادند. ولى پس از مدّت‏ها درمان و معالجه، پزشكان قم و شورایعالى تهران برایم عدم پاسخ به درمان تجویز نمودند و جوابم كردند.

با مأیوس شدن از همه جا، تنها پناه و دواى دردم را توسل به امام زمان علیه‏السلام دیدم و نذر كردم؛ دو ماه با پاى پیاده از جاده قدیم جمكران محضر مبارك آقا امام زمان علیه‏السلام برسم.

یك روز كه طبق نذرم به مسجد آمده بودم، بعد از دعا و نماز و گریه و درخواست شفا از حضرت، در صحن مسجد خوابم برد، در خواب دیدم در محلی هستم و سیدی كه در بیداری او را می‌شناختم در آنجا حضور دارد و بسیار مودب در كنار فردی دیگر نشسته بود، فهمیدم آن بزرگوار از ایشان مقامشان بالاتر است، یك مرتبه آن آقا رو به من كرد و مرا به نام صدا زد و حالم را پرسید و فرمودند:

«سید احمد چه مى‏خواهید؟ و تكرار فرمودند: چى مى‏گى بابا؟»

از آنجایی كه آن سید نزد آن آقا مودب نشسته بودند، در عالم خواب فهمیدم كه ایشان آقا امام زمان علیه‏السلام است. با گریه و اشك و آه، دامن آقا را گرفتم و ماجراى ناراحتى‏هاى روحى و جسمى، سوزش و خارش داخل مغزم، گیجى و سر در گمى و پریشانى، حواس‏پرتى، موج‏گرفتگى منجر به یك نوع دیوانگى، و از خود بیخود شدن خود را، تعریف كردم و به شدّت گریه مى‏كردم و مى‏گفتم:

آقا مگر ما صاحب نداریم؟ پس چرا خوب نمى‏شوم و تمام دكترها جوابم كرده‏اند، حتى دیگر قادر به خدمت هم نمى‏باشم و اصلا پزشكان معالجم صلاح نمى‏دانند كه من خدمت كنم، چون جنون آنى به من دست مى‏دهد و به هیچ وجه نمى‏توانم حتى درس بخوانم، صداى سوت مى‏شنوم، نمى‏توانم بخوابم و آسایش ندارم.

آقا با ملاطفت خاصّى، دستى روى سرم كشیدند و گفتند: «آقا احمد خوب شدى، بابا برو سر كارت».

از خواب بیدار شدم، دیدم آنقدر گریه كرده‏ام كه تمام صورتم و زمین خیس شده است. با همان حال به منزل برگشتم. مجددا همین صحنه را مفصّل‏تر در منزل خواب دیدم. فرداى آن روز به بیمارستان مراجعه كردم، پزشكان معالجم پس از انجام انواع آزمایش‏ها نوشتند:

«آقاى فلانى از نظر قلبى معاینه شد و معاینه و نوار قلب ایشان سالم است و قادر به خدمت كامل مى‏باشند.» همچنین شوراى روانپزشكان اعلام كردند: «نامبرده مورد معاینه مجدد قرار گرفت. نظریه شوراى مورخ 13/5/76 مبنى بر انجام خدمت عادى، مورد تأیید است.»

نتیجه آزمایشات باعث تعجّب تمام پزشكان شده بود و همه به من تبریك مى‏گفتند و با گریه مرا به خدمت تشویق و بدرقه نمودند. از آن تاریخ به بعد سخت مشغول كار هستم و دیگر هیچ گونه احساس ناراحتى ندارم، بلكه تا كنون چندین دوره كامپیوتر و دروس دیگر را پشت سر گذاشته‏ام.

مرکز یادگیری سایت تبیان - نویسندگان: نسرین علی فرد – محسن تقوی پور