به نام دانشگاه به کام اختلاط!

حیاط برخی از دانشگاه ها گهگاه بیش از کلاس های درسی رونق دارد! حتی گاهی روزهای دانشجوها جای کلاس در خیابان ها می گذرد.

کافی است پایتان به یکی از دانشکده های دولتی، مراکز غیر انتفاعی و پیام نور یا آزاد و غیر دولتی تحصیلات آکادمیک این روزها باز شود تا در کمال ناباوری بییند حجم دختر و پسرهایی را چنان بی پروا با هم معاشرت می کنند و به اصطلاح از سر و کول هم بالا می روند که انگار نه انگار اینجا ایران است و این محیط، دانشگاهی در کشوری اسلامی!

یا ما چند سالی از محیط دانشگاه دور مانده ایم یا تغییراتی اجتماعی سالهای اخیر خیلی گسترده بوده، در هر حال نتیجه اش یک چیز بیشتر نیست؛ روابط افسار گسیخته و بی پرده دختران و پسرانی که تحت لوای دانشجویی راهرو و کلاس محیط های آکادمیک را با مکانی برای روابط و رفتارهای نامناسب و دور از عرف خود اشتباه گرفته اند!

روزی روزگاری دانشگاه

در روزگارانی نه چندان دور دانشگاه محیطی بود که دختران و پسران برای ادامه تحصیل و ارتقای جایگاه اجتماعی و تحصیلی و شغلی پای به آن می گذاردند و در این میان برخی از پسران هم همسر آینده شان را در میان هم کلاسی ها یا هم دانشگاهی هایشان پیدا می کردند و از مسیر صحیح خواستگاری قصد خود را مطرح می کردند. آن روزها البته خبری از این حجم مهار نشدنی موسسات غیر انتفاعی و پیام نور و غیر دولتی و آزاد و علمی کاربردی و امثال هم نبود و دانشگاه های آن دوره  جز عده ای محدود نبودند که قبول شدن در آنها هم کار هر کسی نبود.

این روزها اما اوضاع خیلی تفاوت کرده است، این دوره اگر کسی بخواهد قدم به دانشگاه بگذارد دیگر نه نیازی به کنکور دارد و نه درس خواندن و کافی است فرم ثبت نام یکی از این هزاران هزار موسسه آکادمیک را پر کند تا پس از مدت کوتاهی بدون امتحان دادن و با کمترین معدل، جذب دانشگاه شود، در این میان شما حسابش را کنید محیط های آکادمیک به غیر از برخی از دانشگاه های دولتی و بنام، پر می شود از افرادی که برای خالی نبودن عریضه و پر کردن اوقات بیکاری و گذران وقت به سمت آنها آمده اند، افرادی که یکی از اهدافشان برای ورود به دانشگاه کم کردن نظارتهای خانواده و آزادی بیشتر در ارتباطشان است.

البته مسئله افزایش ابزارهای ارتباطی در سالهای اخیر ، از گسترش تلفن همراه گرفته تا ایجاد و همه گیری شبکه های اجتماعی و اپیلیکیشن های موبایل هم در ماجرای بی پروایی دانشجویان در روابط با جنس مخالف بی تاثیر نیست، ابزارهایی که باعث شده است تا برقراری و افزایش ارتباطات در میان جوانان به آسانی میسر شود و در ادامه دیگر شرم و حیایی که نسل های پیش در این ارتباطات تجربه می کردند در روابط این روزها پیدا نشود. شاید به همین دلیل هم هست که این روزها زمانی که پا به دانشگاه های مختلط می گذارید، انگار پا به جزیره ای خارج از کشور ایران گذشته اید، با سیلی از دختران با آرایش های و مدل موهای آنچنانی و لباس های تنگ و چسبان روبرو می شوید که بی هیچ حد و مرزی با هم کلاس های پسر خود حشر نشر می کنند و در این میان هیچ ابایی هم از تماس های جسمی و شوخی های رکیک و نابه جا هم ندارند!

بهانه ای با عنوان«ما به همکلاسی هایمان راحتیم!»

شاید یکی از پاسخ های تکراری برخی از جوانانی که در دانشگاه هایشان تجربه روابط بی قید و بند را با هم کلاس های غیر هم جنسشان دارند، در برابر چنین نقدهایی ، عنوان بی کلاسی را به میان می آورند و می گویند: خب ما با هم کلاس هایمان راحت هستیم و این حرفها اصلا یعنی چه؟ اما اتفاقی که در نهایت این راحت بودن ها حاصل می شود چیزی جز روابط غیر مشروع و نتیجه های غیر اخلاقی آن نیست!

حجابی از جنس عریانی

یکی دیگر از مولفه هایی که این روزها در میان دانشجویان دانشگاه ها بسیار مشهود است حجاب های نامناسب و پوشش هایی است که تفاوت دختران و پسران دانشجو را با کسانی که راه پارتی های شبانه را در پیش گرفته اند متمایز نمی کند، بد پوششی هایی که مستعد بروز نابهنجاری های بسیاری است.

خانواده هایی که بی خبرند

در میان روابط بی بند و بار برخی از دانشجویان با همکلاسهای غیر هم جنسشان در محیط  دانشگاه، خانواده های این افراد به خصوص پدر و مادرهای دختران از این اتفاقات بی خبرند و با تصور اینکه فرزندشان در حال تحصیل و افزایش علم و دانش هستند آنها را راهی کلاس هایی می کنند که در آن به جای درس خواندن، راه و رسم بی بند و باری را در پیش می گیرند و در نهایت زمانی والدین پی به این اتفاقات می برند که دیگر کار از کار گذشته است و راهی برای بازگشت هم وجود ندارد!

مسئولان آموزش عالی چاره ای برای اختلاط گناه آلود دانشجویان بیندیشند

در چنین شرایطی، این مدیران آموزش عالی و روسای دانشگاه ها هستند که باید با اجرای طرح های کاربردی چاره ای برای این اختلاط های بی قید و بند در برخی از دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی خاص بیندیشند و مسیر را برای ارتباط نامناسب افرادی که نه برای ادامه تحصیل که برای گذران اوقات راه مراکز علمی را در پیش گرفته اند، مسدود کنند.