سعید معروف در کنار مسی و رونالدو

ورزش ایران روزهای خوشی را پشت سر گذاشت و این شرایط با موفقیت های ورزش جانبازان و معلولان ادامه دارد.

اگرچه موفقیت نسبی در بازی های آسیایی جالب توجه بود و ورزش را با کارنامه قابل قبول همراه کرد اما بی گمان درخشش تیم ملی والیبال در راه نشاط ورزش نقشی بارز دارد.

تیم ملی والیبال ایران چندی است راه بزرگی را آموخته و در پیکار با بزرگان این رشته کم نمی آورد. والیبال ایران اگر در دو نوبت در گام های پایانی متزلزل نمی شد حتی دستیابی به سکو اول جهان دور از دسترسش نبود. والیبال ایران برای این درخشش خیره کننده مسافت تقریبا طولانی و سختی را طی کرده است.

کار زیر بنایی و موفقیت در رده سنی جوانان و نوجوانان از سالها پیش باعث شده تا ملی پوشان ایران در مصاف با بزرگان جهان ترسی به خود راه ندهند. به طور قطع در راه موفقیت والیبال بازیکنان به عنوان مجریان کار بیشترین و بزرگترین نقش را دارند.

تیم ملی والیبال اکنون جمع قابل توجهی بازیکن طراز اول را در کنار خود می بیند. این اتفاق باعث می شود تا دست مربیان بزرگی چون ولاسکو و کواچ برای اجرای تاکتیک های مختلف باز باشد.

ایران هر بار کارش به گره خورد با حضور یک بازیکن گره گشا راه موفقیت را در پیش گرفت. بنابر این تفکیک بازیکنان و دادن نقش پر رنگ به یک نفر خیلی منصفانه نیست. با این حال و حتی با توجه به این واقعیت نمی توان از نقش بی بدیل سعید معروف به راحتی عبور کرد. بازیکنی که در نقش یک پاسورو طراح حرف اول را در تیم ملی می زند. کسی که با ارتباط نزدیک با سرمربی و کادر فنی مسئولیت سنگین کاپیتانی را به خوبی بر دوش می کشد.

نقش بارز معروف در اجرای فرامین کادر فنی و پاسوری عالی اش در کنار سایر وظایف محوله چون دفاع، سرویس های هدفدار و ... باعث شده تا او به عنوان یک بازیکن برجسته در والیبال جهان مطرح شود. در حقیقت سعید معروف در والیبال جهان همان نقشی را بازی می کند که لیونل مسی و کریستیانو رونالدو در فوتبال ایفا می کنند.

اما این یک سوی ماجراست. اگر مسی و رونالدو برای اجرای نمایش زیبا و دلپذیر تلاش فراوان و ممارست را در دستور کارشان دارند به طور قطع زنجیره ای از آدم ها و جریانات مختلف کمک می کنند تا راه برایشان تسهیل شود. این هماهنگی نامحسوس از مسی و رونالدو چهره ای جهانی می سازد. چهره ای که هم به شکل فردی و هم به شکل اجتماعی(ملی و جهانی) ثمرات فراوانی برای رشته ورزشی خاص ثمرساز است.

اکنون سعید معروف برای ما مطرح است. بازیکنی با استعداد درخشان و خاص که تا به اینجا با حمایت و پشتیبانی محدود به درجات بالا رسیده است. اکنون معروف به چهره ای سرشناس تبدیل شده و در چنین حالتی نیاز به کمک های خاص دارد. حالا سعید معروف علاوه بر کارهایی که در گذشته می کرد نیاز به تلاش افزون تر و نیز دقت نظر بیشتر دارد. در کنار مسئولیت های فردی معروف نیاز به حمایت های بیشتر جنبی دارد.

اکنون سعید معروف یک آدم معمولی نیست. او سمبول یک رشته ورزشی شده است که نه تنها در ایران بلکه در سطح بین المللی نگاه های بسیاری را به دنبال دارد. به عبارتی مسئولیت معروف در حد جهانی بالا رفته است. هر اتفاقی پیرامون سعید معروف ابعاد جهانی دارد. این اتفاق می تواند در راه تعالی والیبال و یا ضربه به این رشته بسیار موثر باشد.

همان گونه که گفتیم این یک حقیقت است که برای بزرگی بازیکنانی در سطح مسی، رونالدو در فوتبال و سعید معروف در والیبال مجموعه ای از عوامل در گیر هستند. اگر برای رونالدو و مسی فیفا، بارسلونا و رئال، آرژانتین و پرتغال و حتی بزرگان پیرامون این دو بازیکن نقش ایفا می کنند در راه بزرگی سعید نیز فدراسیون جهانی والیبال، باشگاهی که معروف در آن بازی می کند و نیز فدراسیون والیبال ایران و مردم کشورمان وظیفه ای سنگین دارند. حتی بزرگانی که در والیبال هستند باید در این راه به شدت مواظب سعید باشند و او را در راه بزرگی یاری کنند. تنها در این صورت است که می توان امیدوار بود سالهای طولانی پیش روی سعید معروف به خوشی طی خواهد شد و او به عنوان یک تاریخ ساز در این رشته مطرح می شود.

شاید در نگاه اول برای عده ای این مقایسه درست نباشد و سطح پرداختن به فوتبال و والیبال فاصله زیاد با هم دارد اما باور کنیم اگر هر کشوری گوهر گرانبهایی امثال سعید معروف داشته باشد بی تفاوت از کنارش عبور نخواهد کرد. متاسفانه سالهای سال است ما در ورزش چنین می کنیم و با وجود داشتن نخبه هایی چون تختی، موحد، نصیری، رضازاده، خادم، ،سلیمی، ساعی، دایی و... هیچگاه آن چنان که شاید و باید برنامه حسابشده طراحی نکرده ایم. این چهره های بزرگ ورزش اگرچه با اقبال عمومی روبرو بوده اند اما گاه چنان با آنها نامهربان شده اند که گوشه انزوا گزیده اند.

اکنون و در روزهایی که در مقدمه مطلب به آن اشاره شد ورزش شرایطی دارد که پرداختن به موضوعی چنان مهم باید در اولویت باشد. موضوعی که بدون شک نیاز به کار کارشناسی شده دارد. امیدواریم همه دست به دست بدهیم تا این سرمایه بزرگ ورزش با حرکت در مسیر درست ثمرات بیشتری داشته باشد و تنها به یک خوشی زود گذر و یک بازیکن موفق مقطعی تبدیل نشود.