تبیان، دستیار زندگی
ریچارد فلاناگان رمان نویس استرالیایی برای کتاب ˝جاده باریک در عمق شمال˝ جایزه ادبی ˝من بوکر˝ را از آن خود کرد.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

درباره برنده جایزه بوکر

ریچارد فلاناگان رمان‌نویس استرالیایی برای کتاب ‌جاده باریک در عمق شمال جایزه ادبی ث‌من بوکرث‌ را از آن خود کرد.

فرآوری: زهره سمیعی- بخش ادبیات تبیان
ریچارد فلاناگان استرالیایی

"جاده باریک در عمق شمال" (The Narrow Road to the Deep North) که جایزه "من بوکر" را برای ریچارد فلاناگان استرالیایی به همراه داشت، داستان هولناک یک جراح استرالیایی است که در جنگ جهانی دوم در اردوگاه‌های کار اجباری ژاپنی‌ها اسیر است و مجبور می‌شود در خط آهن بین تایلند و برمه کار کند.

فلاناگان 53 ساله که در تاسمانی به دنیا آمده، پس از تامس کنیلی و پیتر کری سومین استرالیایی است که جایزه 80 هزار دلاری "من بوکر" را از آن خود می‌کند.

ای. سی. گریلینگ فیلسوف و رئیس داوران جایزه "من بوکر" کتاب "جاده باریک در عمق شمال" را "یک رمان باشکوه درباره عشق و جنگ" نامید و نثر برازنده و پرقدرت فلاناگان و توانایی او را در پل زدن بین شرق و غرب، گذشته و حال، با داستانی درباره گناه و قهرمانی، مورد تحسین قرار داد.

"جاده باریک در عمق شمال" که عنوان خود را از یک هایکو ژاپنی قرن هفدهمی از شاعری به نام باشو گرفته، ششمین رمان فلاناگان است. این کتاب با الهام از یک ماجرای دردناک خانوادگی نوشته شده است. پدر فلاناگان در جنگ جهانی دوم به اسارت ژاپنی‌ها درآمد و مجبور شد مثل یک برده کار کند.

فلاناگان در مطلبی که سال گذشته در سیدنی مورنینگ هرالد منتشر شد توضیح داد که داستان خود را در پنج نسخه متفاوت نوشته و در نهایت یک کدام از آن‌ها او را راضی کرده است. فلاناگان 12 سال روی رمان "جاده باریک در عمق شمال" کار کرده است. او برای تحقیق به تایلند سفر کرد و در کنار راه‌آهن که به "راه‌آهن مرگ" هم معروف است قدم زد.

او بعد از دریافت جایزه‌اش در مصاحبه‌ای تلفنی درباره پدرش گفت: هرگز از من نپرسید داستان دقیقا چطور پیش می‌رود و به من اعتماد کرد که کتابی بنویسم که خاطره کسانی که جانشان را از دادند را شرم‌سار نخواهد کرد.

او در ژاپن با چند نفر از نگهبانان اردوگاه حرف زد و گفت‌وگوی مفصلی هم با پدرش داشت. پدر فلاناگان کمی پس از آنکه او یک نسخه از "جاده باریک در عمق شمال" را نوشت، از دنیا رفت. او بعد از دریافت جایزه‌اش در مصاحبه‌ای تلفنی درباره پدرش گفت: هرگز از من نپرسید داستان دقیقا چطور پیش می‌رود و به من اعتماد کرد که کتابی بنویسم که خاطره کسانی که جانشان را از دادند را شرم‌سار نخواهد کرد. تنها بعد از مرگش بود که متوجه شدم چه هدیه فوق‌العاده‌ای است. به عنوان یک رمان‌نویس باید آزاد باشید تا چیزی که می‌خواهید را بنویسید و کتاب‌تان نمی‌تواند تنها یک وظیفه فرزندی باشد.

انتشارات "چاتو اند ویندوس" این کتاب را در بریتانیا و انتشارات "آلفرد ای. کنوپف" آن را در ایالات متحده منتشر کرده‌اند.

جایزه "من بوکر" مهم‌ترین جایزه ادبی بریتانیاست و به بهترین رمان‌های تازه‌ای که به زبان انگلیسی منتشر شده‌اند، اعطاء می‌شود. امسال برای اولین بار تمام رمان‌های انگلیسی‌زبان که در بریتانیا منتشر شده‌اند، صرف نظر از ملیت نویسنده، توانستند در این رقابت حضور داشته باشند.

پیش از این تنها نویسندگانی از بریتانیا، کشورهای مشترک‌المنافع، ایرلند و زیمباوه برای دریافت جایزه "من بوکر" واجد شرایط بودند.

امسال در میان نامزدهای نهایی جایزه "من بوکر" بجز فلاناگان استرالیایی، سه نویسنده بریتانیایی و دو نویسنده آمریکایی حضور داشتند.

«خیزش دوباره در ساعت مناسب» نوشته جاشوا فریس، «همه ما در كنار هم هستیم» نوشته كارن جوی فولر، «جی» نوشته هاوارد جیكوبسون، «زندگی دیگران» نوشته نیل مخرجی و «چگونه می‌توان هر دوبود» نوشته الی اسمیت دیگر مدعیان این رقابت 50 هزار پوندی بودند.

داوران این جایزه ادبی هر سال عوض می‌شوند و شامل منتقدان ادبی، استادان دانشگاه، ویراستاران و نویسندگان هستند.

سال گذشته النور کاتن برای رمان تجربی و 848 صفحه‌ای "The Luminaries" برنده جایزه "من بوکر" شد. او با 28 سال سن جوان‌ترین نویسنده‌ای است که این جایزه را دریافت کرده است.


منابع: هنرآنلاین به نقل از نیویورک تایمز ، مهر به نقل از گاردین