علل بیزاری کودک از مدرسه
می‌توان گفت که مهم‌ترین عامل در فرار و بیزاری از مدرسه، عدم درک نیازهای اساسی بچه‌ها در خانه و مدرسه است.
عوامل موثر بر بیزاری کودک از رفتن به مدرسه، بدین شرح است:
1- پدر یا مادر، ناآگاهانه، نشانه‌های وابستگی در کودک را تقویت می‌کنند، به‌گونه‌ای که جدایی از والدین برای کودک سخت شده و از مدرسه فراری می‌شود.
2- کشمکش‌های درون روانی یا مدرسه‌هراسی، می‌توانند از عوامل تسریع یا زمینه‌ساز مدرسه‌گریزی باشند.
3- کشمکش‌های خانوادگی
روش‌های فرزندپروری، اصولاً سه گونه‌اند: سهل‌انگار، مستبدانه و آزادمنشانه. که هم دیکتاتوری والدین و هم سهل‌انگاری آنان را می‌توان زمینه‌ساز فرار بچه‌ها از مدرسه دانست؛ زیرا در هر دو حالت، فشار روانی روی بچه‌ها زیاد است.
بچه‌ها نیاز به حمایت، امنیت و تایید از سوی والدین دارند و آزادی بدون مرز، آنان را مضطرب و پریشان کرده و احساس تنهایی و بی‌پناهی خواهند کرد. بچه‌ها قادر نیستند به تنهایی مسیرشان را طی کنند، چنانکه روش مستبدانه و آزادی بی حدوحصر و خارج از ضابطه، بیانگر جهل و بی‌دانشی والدین بوده و ناتوانی آنان را نشان می‌دهد.
4- می‌توان گفت که مهم‌ترین عامل در فرار و بیزاری از مدرسه، عدم درک نیازهای اساسی بچه‌ها در خانه و مدرسه است. مدرسه‌ی ناکام کننده و خانواده‌ی سرکوب کننده، از آن جمله‌اند. روابط دیکتاتوری یا سهل‌انگاری در مدرسه و خانه، منجر به آسیب‌هایی در سطح جامعه می‌شود؛ آسیب‌هایی چون دختران فراری، پسران بزهکار و ...
از طرف دیگر، محیط‌های چهارگانه یادگیری (مدرسه، خانواده، اجتماع و رسانه‌های جمعی) می‌توانند دو نوع رابطه با یکدیگر داشته باشند:
1- تعارض
2- هماهنگی و همکاری
چنانچه میان آموزش‌های محیط‌های چهارگانه، رابطه‌ای مطلوب و منطقی وجود نداشته باشد، شاهد نوعی سردرگمی، بی‌برنامگی و هرج و مرج در آموزش خواهیم بود. در این میان، می‌توان دو محیط مدرسه و خانواده را آسیب‌پذیر دانست، زیرا دو محیط دیگر یعنی اجتماع (همانند گروه دوستان و هم‌سالان) و رسانه‌های جمعی، آسان‌تر می‌توانند دانش‌آموز را تحت تأثیر قرار داده و آموزش‌هایی که در مدرسه و خانواده به آن‌ها ارائه شده است را تضعیف نمایند.
