یک زن با صورتک‌های کج و کوله

گالری «سبحان» میزبان نمایشگاهی با نام «آدمک‌ها و صورتک‌ها» از آثار نقاشی رئال و انتزاعی یک هنرمند نقاش است.

مهتا فردامینی - هنرمند نقاش - گفت:‌ مجموعه‌ای شامل 36 اثر نقاشی را که با اکرولیک کشیده‌ام، با عنوان «آدمک‌ها و صورتک‌ها» در گالری سبحان به‌نمایش گذاشته‌ام.او توضیح داد: در این نقاشی‌ها،‌ تصاویری از چهره‌ها و آدمک‌های مختلف را به‌صورت ذهنی ارائه کرده‌ام. برخی از این چهره‌ها رئال هستند و برخی دیگر انتزاعی. در تصاویر انتزاعی صورت آدمک‌ها کج و کوله شده‌ است. هر کدام از این آدمک‌ها بیانگر حالت‌های درونی یک زن هستند.

این هنرمند درباره‌ی سبک کارهایش گفت: نمی‌توانم یک سبک مشخص را در کارهایم معرفی کنم. هر کدام از این تابلوها در یک سبک مشخصی ایجاد شده و از دیگری متفاوت‌اند، ولی سبک غالب در این نمایشگاه، رئال و انتزاعی است.امینی درباره‌ی خودش نیز توضیح داد:‌ رشته‌ی تحصیلی من در دانشگاه گرافیک بود، ولی همواره به رشته‌ی نقاشی هم علاقه داشتم. نقاشی را خودم آموختم و نزد هیچ استادی تعلیم ندیدم و فقط از هنرستانی که در آن درس می‌خواندم، تعلیماتی در حد مبتدی گرفتم.

نمایشگاه «آدمک‌ها و صورتک‌ها» از چهارم تا دهم مهرماه از ساعت 17 تا 20 در گالری سبحان به آدرس کامرانیه جنوبی، جنب شهرداری ناحیه‌ی 8، خیابان منظریه، کوچه پیشتاز، بن‌بست بعثت، شماره‌ی 4 برپا است.

فروش کپی «شام آخر» داوینچی

گالری «بهزاد» میزبان نمایشگاهی شامل آثار 33 نفر از هنرجویان نقاشی است که سبک بیشتر آن‌ها، رئال است.سیاوش مهویس در این‌باره گفت: حدود 90 اثر از آثار نقاشی 33 هنرجویان خودم را در گالری «کمال‌الدین بهزاد» به‌نمایش گذاشته‌ام. این آثار با ابزارهایی مانند رنگ روغن، مداد و ذغال کشیده شده‌اند و سبک غالب کارها رئال است.

او اظهار کرد: من طبق روال، هر سال یک‌بار حاصل تلاش‌های هنرجویان را در گالری‌های شهر ارائه می‌کنم و هدفم از برگزاری چنین نمایشگاه‌هایی، تشویق هنرجویان است. از ویژگی‌هایی این نمایشگاه این است که در آن‌، کارهای ضعیف و قوی کنار هم قرار گرفته‌اند. افرادی که نمایشگاه‌های ما را دنبال می‌کنند متوجه می‌شوند، افرادی که در نمایشگاه‌ها، ضعیف هستند در نمایشگاه‌های بعدی جزو گروه‌های قوی قرار می‌گیرند. تجربه ثابت کرده که چنین برنامه‌ای جواب داده است و کارهای ضعیف هر دوره جزو کارهای قوی نمایشگاه بعدی خواهند بود.

این مدرس نقاشی همچنین بیان کرد: در این نمایشگاه، قوی کردن تکنیک هنرجویان هدف ما بوده است. به همین دلیل، همه‌ی کارهایی که در این نمایشگاه ارائه می‌شوند، اورجینال نیستند، بلکه تعدادی از کارها کپی آثار هنری هنرمندان مشهور دنیا هستند. از جمله‌ی این آثار کپی‌شده می‌توان به «شام آخر» اثر «لئوناردو داوینچی» اشاره کرد.او افزود: در این نمایشگاه، چهره، پرتره، طبیعت، طبیعت بی‌جان و گل و گیاه و تعدادی نقاشی کپی‌شده از روی عکس هم وجود دارد، ولی بیشتر، تکنیک کار مد نظر ما بوده است.

گالری «کمال‌الدین بهزاد» از پنجم تا دهم مهرماه میزبان هنردوستان خواهد بود.

درباره چند نمایشگاه

مرتضی اسدی در نمایشگاه تازه‌اش با عنوان "خیال ایرانی" نشان می‌دهد حرکتی پیوسته و پیش رونده را در آثارش دنبال می‌کند که بیش از هرچیز مبتنی بر ساختارهایی با کارکردهای ویژه بصری است. بعد فضایی در آثار او بیشترین سهم را در تاثیرگذاری و دریافت نقاشی‌هایش دارد و در واقع بیننده از طریق همین عنصر فضا است که به درون ذهنیات و عواطف جاری در آثارش راه می‌یابد. همین ذهنیت و عواطف نقاش هم ظرف محتوای آثار او را تشکیل می‌دهد که برآیند تلقی او از شرایط و ملزومات جهان زیسته‌اش است و هم بازگوکننده درونیات هنرمند.

اسدی برای القا و نمایش جهان ذهنی-عاطفی خود به عناصر پرشماری چنگ نمی‌اندازد. جهان بینی او اساسا در عناصری محدود خلاصه می‌شود و او در عین حال که می‌کوشد وجه نمادینی به این عناصر بدهد موفق می‌شود مختصات جغرافیای ذهنی خود را با همین عناصر محدود نزد بیننده نشانه‌گذاری کند.فضایی که او در آثارش دنبال می‌کند تلفیقی از هنر نوآورانه و رجوع به نشانه‌ها و مفاهیم آشنا است که هنرمند را در عرصه وسیعی از ظرفیت‌های تصویری قرار می‌دهد تا بتواند با تکنیک‌های خلاقانه‌ای که در این مسیر تجربه می‌کند به شکل‌گیری زبان خاص خود اقدام کند.

به نظر می‌رسد مرتضی اسدی در نگاه اول فرم و محتوی و شکل و مفهوم را یک جا به بیننده القا می‌کند و از سوی دیگر بدیع بودن و رابطه مفهوم و فرم را شکل می‌دهد. او هنری منضبط و تعریف شده را با انگیزشی پر تب و تاب و پرحرکت می‌آمیزد و افقی از ضرباهنگ‌های شهودی پیش روی مخاطب می‌گذارد.

"تعادل انعکاس" در زیرزمین دستان

بهاره نوابی در مجموعه "تعادل انعکاس" رویکردی صرفه جویانه در ترکیب عناصر بصری را در پیش می‌گیرد که منجر به جلب تمرکز بیننده بر فضا و تک عنصرهای او می‌شود. در این مسیر و در پرداخت‌های مونوتن آثار نوابی، مفهوم‌ها و مضامین هستند که بیش از هزچیز در مجموعه پیش روی مخاطب نقش آفرینی می‌کنند و بار اصلی ارتباط بصری اثار را بر دوش می‌کشند.

در مجموعه "تعادل انعکاس" با اجزایی روبه رو می‌شویم که در کنار یکدیگر و در چیدمان عمومیشان، روابطی مفهومی-فضایی را با مختصاتی ویژه و بیان‌گرانه دنبال می‌کنند و روایتی انتزاعی از مناسبات و روابط میان اجزای یک مجموعه را به نمایش می‌گذارند. تنالیته‌های خاکستری فضای آثار این هنرمند، آنچنان که ویژگی بصری طراحی‌های او محسوب می‌شود، بیش از هر چیز در خدمت فراهم آمدن ظرافت‌هایی در پرداخت اجزا است که در مقابل فضای تقریبا یکدست و تخت زمینه‌ها کارکردی تاکید شده پیدا می‌کنند و بیش از پیش تمرکز بیننده را به خود جلب می‌کنند.

تقسیم‌بندی فضا یکی دیگر از مختصات اصلی مجموعه "تعادل انعکاس" است، آنچنان که جای گیری تک عنصر‌ها در هر یک از تابلو‌ها، ذهن بیننده را در تکرار و چیدمان آن‌ها به حرکت می‌اندازد گویی بخشی از فضای خالی تابلو‌ها در ذهن بیننده و با جابه جایی‌های دلخواه مخاطب شکل نهایی خود را در ماهیتی مجازی پیدا خواند کرد.

نقاشی‌های ابوالفضل لیره در گالری آتبین

نقاشی‌های انتزاعی ابوالفضل لیره کولاژهایی از رنگ و تصاویر را به شکلی پرتحرک و هیجانگرانه به نمایش می‌گذارند که مجموعه‌ای از ویژگی‌های بصری چون هارمونی و کنتراست‌های رنگی را به یکباره و به موازات هم می‌شود در آن‌ها دنبال کرد.

به نظر می‌آید این هنرمند همچنان که کارکردهای بصری و تاحدی نقاشانه را در آثارش مدنظر قرار داده، همچنین سعی دارد بیان‌گری و انتقال ایده‌های تصویری‌اش را به شکلی موثر و قابل دریافت به مخاطب ارائه کند. تابلوهای او یک به یک و در روندی تکمیل کننده بازتولید می‌شوند و به این ترتیب با مجموعه‌ای مواجه می‌شویم که اعتبار و تاثیرگذاری‌اش را از تک تک اجزایش به دست می‌آورد و بدون کارکرد متحد آن‌ها نمی‌تواند نتیجه‌ای آنطور که در جمع آمدن این اجزا حاصل می‌شود را در مقابل دیدگان مخاطب قرار دهد.

آنچه که بر سرتاسر این مجموعه تسلط دارد وجود سیر پریودیک و ضرباهنگ قابل تشخیص و سلسله وار در میان اجزا و عناصر مختلف و حتی در توالی آن‌ها است. رنگ‌ها و نوا‌ها در نقاشی‌های او گام به گام شکل می‌گیرند و ‌ظهور هارمونی‌ و‌ ضرباهنگ با کنار هم قرار گرفتن اجزای این مجموعه در کنار هم حاصل می‌شود.لیره، بیانی چند صدایی را با روش بسط و گسترش ایده‌ها و عناصر تصویری بستر اصلی نقاشی‌هایش قرار داده و در توالی فرم‌های موتیفی که در حین انجام واریاسیون روی موتیف اصلی به وجود می‌آید، معنا را بسط و گسترش می‌دهد.