جشن تولید رادیو هفت
«رادیو هفت» تلاش میکند لحظاتی آرام و پر از خاطره ای را برای مخاطبان خود فراهم کند. این برنامه در چهار سال پخش با استقبال خوبی از سوی مخاطبان مواجه شده.
10 اتفاق مهم «رادیو هفت»
منصور ضابطیان در آستانه 5 سالگی «رادیو هفت» از جشن تولد پنج سالگی این برنامه و آیتمهای ویژهای که برای خاطره بازی در این برنامه در نظر گرفته شده است برای جمعهشب 31 مرداد خبر داد.مجری و کارگردان«رادیو هفت» با اشاره به ویژه برنامهای که قرار است در سالروز تولد پنج سالگی «رادیو هفت» باشد، گفت: برنامه «رادیو هفت» روز جمعه وارد پنج سالگی میشود و به همین مناسبت قرار است ویژهبرنامهای جمعه شب 31 مردادماه ساعت 22 تا یک بامداد روی آنتن برود.وی ادامه داد: این ویژه برنامه از آیتمهای مختلفی تشکیل شده است و یکی از آنها مروری بر 10 اتفاق مهمی است که در «رادیو هفت» در طول این چند سال رخ داده است. اجرای این آیتم را امیرعلی نبویان بر عهده دارد. همچنین قرار است چند نفر از هنرمندانی که در آیتم متنخوانی بیشتر از همه کار آنها مورد توجه قرار گرفته است در این شب به متنخوانی بپردازند.
اجرای «ای ایران» توسط 18 خواننده
مجری «رادیو هفت» با اشاره به دیگر آیتمهای این برنامه یادآور شد: از دیگر مهمانان ما پنج نفر از خوانندههایی هستند که در این برنامه قطعات اجرایی آنها مورد استقبال گرفته و به نوعی بعضی از آنها با این برنامه گل کردند. همچنین بخش دیگری از این برنامه اجرای ترانههای روز به شکل طنز است که این قسمت توسط حسین کلهر و احمد اطراقچی اجرا میشود. ما در این سری بنا گذاشتیم که روی موسیقی محلی بیشتر کار کنیم و در این ویژه برنامه قرار است چند ترانه لری، خراسانی، آذری، کردی و جنوبی پخش شود.ضابطیان همچنین به آیتم گفتگو با کودکان اشاره و بیان کرد: مستندی تهیه شده که در آن با اولین کودکی که به این آیتم «رادیو هفت» آمده گفتگو شده است. این کودک در آن زمان چهار ساله بود و الان 8 سال دارد و گفتگوی جالبی با این کودک انجام گرفته است.این مجری و روزنامهنگار خاطرنشان کرد: «رادیو هفت» بیشتر به خاطر برنامهها و متنخوانی و آیتمهایش مورد علاقه مردم قرار گرفته است و قرار است در سالروز تولد این برنامه بیشتر آیتمها درباره خود «رادیو هفت» باشد که به نوعی نوستالژیک هم هست. به گفته کارگردان «رادیو هفت»، در این ویژهبرنامه همچنین قرار است به مناسبت 70 سالگی سرود «ای ایران» این قطعه توسط 18 خواننده از جمله روزبه نعمتالهی خوانده شود که با تنظیمی از ایلیا منفرد صورت گرفته است.همچنین در پنج سالگی رادیو اپلیکیشنی ارائه خواهد شد که قابلیت کار روی سیستمهای اندروید را دارد و از طریق آن میتوان اخبار و اطلاعات «رادیو هفت» را دریافت کرد.
من دنبال«آنِ» چهره ای هستم که مردم قرار است با او کنار بیایند. ما باید با مردم دیالوگ برقرار کنیم و به قول شما اعتماد مردم را جلب کنیم. آن هم به شکل صادقانه اش، نه نقشه کشیدن و... این اعتمادی که مردم به من و همکاران ام پیدا کرده اند به این دلیل است که سازندگان برنامه ای مثل «رادیو هفت» خودشان از همین مردم هستند.
باید فکر متفاوت داشت
ضابطیان در این چند سال گفت و گو های متنوعی درباره «رادیو هفت» و جنبه های مختلفش داشته که بخشی از آن را مرور می کنیم:
برای این که متفاوت کار کنی باید فکر متفاوت و ایده متفاوتی هم داشته باشی و این اصلا اتفاقی نیست. کسی نمی تواند تصمیم بگیرد کاغذ جلوی اش بگذارد و نقشه بکشد تا کار متفاوت بسازد. نگاه باید متفاوت باشد. بخشی ارثی است و برخی آدم ها متفاوت به همه چیز نگاه می کنند و خلاقیت شان بیشتر است. کنار این ها اگر ابزار کارت را بشناسی و فرمول های کار را بلد باشی، برنامه ای متفاوت نتیجه این نوع نگاه و تلاش خواهد شد. مثلا «عباس کیارستمی» حتی اگر نخواهد فیلم متفاوتی بسازد در نهایت این اتفاق می افتد؛ چون کیارستمی نگاه اش متفاوت از دیگران است. بنابراین این تفاوت در تصمیم آدم ها نیست بلکه در نگاه شان است.
مجریانی که کلیشه مانده اند
یک روز از من خواستند که بروم سر برنامه ای و در اتاق فرمان بنشینم و فقط و فقط زمانی که مجری برنامه با میهمان اش حرف می زند سئوال هایی در گوشی اش بگویم که او از میهمان بپرسد. قرار بود برنامه خیلی متفاوت باشد و...کمی مردد بودم برای این که جواب مثبت به این دعوت بدهم یا نه. وقتی فهمیدم که مجری آن برنامه قرار است چه کسی باشد به تهیه کننده برنامه گفتم کلا بی خیال من بشوید. به این خاطر که آن کسی که به عنوان مجری در آن برنامه قرار بود حضور داشته باشد اصلا کسی نبود که بتواند ذره ای متفاوت باشد. این مجری خارج از بحث خوب و بد بودن اش یک آدم کاملا معمولی بود و یک آدم معمولی اصولا نمی تواند پرسشگری نو و بکری داشته باشد. وقتی این برنامه ساخته شد یکبار اتفاقی آن را دیدم. همان آقایی که مجری برنامه بود خیلی با تقلا می خواست نشان دهد که متفاوت است و مدام به میهمانش که«خداداد عزیزی» بود می گفت امروز قرار است سئوالات متفاوتی از شما بپرسم و چنین و چنان. در نهایت سئوال متفاوت اش این بود که«آخرین باری که گریه کردید کی بوده است؟» و این را هم با آب و تاب فراوان می گفت.«خداداد عزیزی» هم گفت آخرین بار سر قبر مادرم رفته بودم و آنجا گریه کردم. مجری هم هیجانی شد و گفت: «ببینید این نگاه ورزشکار ایرانی است و...» واقعا این چه شکل متفاوت بودن است؟ بعضی از مجری ها هم هستند که در هر برنامه ای از هر جا که شروع کنند باز هم می رسند به همان جایی که همیشه می رسند!
عصر چشم و ابروی زیبا گذشته است
با این حرف شما که دوره ستاره ها تمام شده کاملا موافق ام. نمونه اش همین برنامه هایی است که برای سال تحویل می سازند. یک لشکر از آدم های مشهور و معروف را می آورند به صف می کنند و هزینه های آن چنانی خرج می کنند و آخرش هم هیچ. واقعا چه کسی این ها را می بیند. وقتی هیچ برنامه و ایده و خلاقیتی برای کار وجود ندارد حضور این همه ستاره پر خرج چه کمکی می تواند به یک برنامه بکند. با این اعتقاد؛ من فکر می کنم عصر چشم و ابروی زیبا گذشته است. مردم اگر بخواهند از این جور چیزها ببینند می روند توی اینترنت و بهترین شان را می بینند. این آدم زیبا نمی تواند از تلویزیون بیرون بیاید و با کسی درد و دل کند. مردم خوراک می خواهند. این خوراک یا باید به گنجینه اطلاعاتی مردم تلنگری بزند یا به گنجینه عاطفی.
وقتی مخاطب پای تلویزیون احساس بلاهت می کند
خیلی وقت ها بیننده پای تلویزیون بعد از پنج دقیقه احساس بلاهت می کند و به خودش می گوید چرا باید بنشینم و این مجری را ببینم. بنابراین اگر چه من به دلپذیر بودن چهره آدم هایی که جلوی دوربین ام می روند اهمیت می دهم، اما برایم خیلی مهم نیست که حتما زیبا هم باشد. من دنبال«آنِ» چهره ای هستم که مردم قرار است با او کنار بیایند. ما باید با مردم دیالوگ برقرار کنیم و به قول شما اعتماد مردم را جلب کنیم. آن هم به شکل صادقانه اش، نه نقشه کشیدن و... این اعتمادی که مردم به من و همکاران ام پیدا کرده اند به این دلیل است که سازندگان برنامه ای مثل «رادیو هفت» خودشان از همین مردم هستند. من هر روز می توانم با ماشین ام رفت و آمد کنم، اما ترجیح می دهم که از اتوبوس و تاکسی و مترو استفاده کنم. باید مردم را دید. از نزدیک دید؛ تا بتوانی روز به روز با آن ها قدم بزنی، موسیقی که گوش می کنند را گوش کنی، دغدغه و حرف هاشان را بشنوی تا بتوانی چیزی از آن ها منعکس کنی که باورش کنند. باید به آن ها نشان بدهم که منصور ضابطیان جزو معمولی ترین آدم های این جامعه است.
فرآوری: منیژه خسروی
بخش سینما و تلویزیون تبیان
منابع: مهر/حاشیه