سقوط هواپیما و احضار احمدی نژاد به مجلس!

اینجا تراژدی تکرار میشود موضوع فقط پروازهای ناتمام و یا بهتر است بگوییم پروازهای ابدیت! نیست بلکه کافیست نگاهی به امار کشته شدگان سوانح جاده ای و مشکلات فنی وسایل حمل و نقل عمومی بیندازید تا ببنید فاصله زیادی تا نقطه مطلوب وجود دارد و در این بین نه تنها اقدام قابل توجهی از سوی مسئولان صورت نمی گیرد بلکه سکوت آنها در دولت دهم و همچنان در دولت یازدهم ادامه دارد...

سال 88 بود که خبری در صنعت هوانوردی کشور منتشر شد که یک هواپیمایی توپولوف متعلق به هواپیمایی کاسپین که ازفرودگاه امام خمینی(ره) تهران عازم ایروان بود در شهر قزوین سقوط کرده و متاسفانه تمام مسافران و خدمه آن کشته شدند انگار قرار نیست این اتفاقات پایان پذیرد چرا که در چند روز اخیر شاهد روایت غم انگیز دیگری از سقوط هواپیمای مسافربری در شهرک آزادی تهران و کشته شدن نزدیک به 40 نفر از هموطنان مان بودیم. این هواپیما که از نوع ایران 140 بوده‌، هنگام بلند شدن از باند فرودگاه مهرآباد در انتهای باند دچار مشکل شده و بر فراز شهرک آزادی دچار سانحه می‌شود‌ این در حالیست که این هواپیما قبلا امتحان خود را پس داده و یک‌بار سابقه سقوط در سال 2009 میلادی داشته است سوالی که وجود دارد این است که چرا وقتی در پروازهای آزمایشی هواپیمایی دچار حادثه می‌گردد و سقوط می‌کند دوباره به کار گرفته می‌شود گذشته از این مساله اینکه این هواپیما محدودیت پروازی داشته و در بازرسی از موتور آن مشاهده شده بخاطر رطوبت و نمک هوا مشکلاتی در موتور آن ایجاد شده اما شرکت سازنده این مشکلات را انکار می‌کرد و این هواپیما بخاطر نوع موتور در روزهای گرم سال محدودیت تعداد مسافر داشته است که البته شرکت مربوطه این موضوع را تایید نمی کند و بعد از اینکه در شش ماه گذشته وزارت راه در پیش بینی سقوط چندباره ی هواپیما و خارج شدن قطار از ریل و..خبرساز بود حالا معاون وزیر راه بعد از سقوط دردناک هواپیما در مصاحبه ای طبق قانون چهارصد روز وقت می خواهد تا بگوید مقصر کیست!

یعنی باید 400 روز صبر کنیم !باشه ولی بعدش ماست مالیزاسیون نشه ها جناب وزیر...

ظاهرا روز یکشنبه روز پرکار و خبر ساز برای رسانه و البته شوکه کننده ای برای ملت ایران بوده است چرا که هنوز چند ساعتی از سقوط مرگبار هواپیمای تهران‌ ـ طبس که بسیاری از مردم را شوک‌زده کرده بود نگذشته بود که خبر رسید قطار تهران –مشهد از ریل خارج شد و نگرانی ها را به اوج رساند تکرار این حادثه یک روز هم به طول نینجامید؛ دو قطار باری و مسافربری در بخش جنوبی راه آهن کشور از خط خارج شدند .

سه سانحه ان هم در یک روز طبیعتا خیلی نگران کننده است اولی سقوط هواپیمایی که 40 کشته داشت و سانحه های بعد خارج شدن دو قطار از ریل بود که اخباری از تعداد مجروحان و یا کشته‌شدگان احتمالی از این حادثه در دست نیست و این موضوع هنوز مشخص نشده و در دست بررسی است و البته زمان دقیقی مشخص نشده تا بدانند مقصر کیست!!!

با وجود این همه حادثه اون هم در عرض یک روز نه با واکنش جدی مجلس و استیضاح وزیر راه روبرو بودیم و نه باعث شد که وزیر راه در این مورد واکنشی از خود نشان دهد چه برسد به اینکه موضوع استعفای او در مجلس مطرح شود!

اما خوبه در این ماجرا سری به دولت دهم هم بزنیم! دولتی که اصرار بر این داشت که ما سازنده همه چیز باشیم دولتی که اصرار داشت که ما می توانیم هواپیما بسازیم و اگر به‌تدریج در این مسیر گام برداریم در سال‌های آینده سازنده خواهیم شد، دولتی که می گفت هواپیمای ایران 140 نمونه ای از طراحی توسط متخصصان ایرانی است و از هواپیمای فوکر بهتر است چرا که هواپیمای ایران 140 هم نو و هم خودکفاست! اما اکنون حرفشان را تکذیب می کنند و می گویند من گفتم؟!

حالا گذشته و دیگر این کش و قوس ها به درد هیچ کدام از بازماندگان سانحه هوایی نمی خورد و دردی را از آنها دوا نمی کند و شاید آنها بیش از هر چیزی به این فکر می کنند که مسبب اصلی این ماجرا چه نهاد و سازمانیست؟

در کشورهای توسعه یافته اینگونه جا افتاده که اگر سازمان یا نهادی که سمتی را در اختیار دارد مرتکب اشتباهی شد و یا رسوایی به بار آورد قبل از اینکه کسی او را عزل کند ویا حتی درباره او صحبتی شود خودش از منصب خود استعفا دهد اما در ایران این مساله مورد توجه نیست چرا که اگه این مساله مورد توجه بود مسئولان مربوطه حداقل برای حفظ پرستژ خود هم که شده بود کناره گیری میکردند. متاسفانه در کشور ما اینگونه استعفاها جا نیفتاده است و برای حل این مشکل باید احزاب رشد کنند زیرا تنها آنها می توانند برعملکرد مسئولان نظارت جدی و کامل داشته باشند. در کشورهایی مانند آلمان و یا ژاپن اگر فردی مدرک تحصیلی اش دچار مشکل باشد و یا عملکرد اشتباهی داشته باشد مجبور است که استعفا دهد و این بخاطر فراکسیون های حزبی است که در این جوامع وجود دارد اما متاسفانه در جامعه ی ما حتی حاضر نیستند زیر بار اشتباهات خود روند چه برسد که بخواهند استعفا دهند. برخی مسئولان خودشان را تبرئه هم میکنند و باید بگوییم که در این مساله تمام کسانی که به نوعی مقصرند از آقای احمدی نژاد و حمید بهبهانی وزیر راه و شهرسازی دولت دهم که خواستار راه‌اندازی ساخت هواپیمای ایران140شدند تا آقای جهانگیریان، رییس سازمان هواپیمایی و اخوندی وزیر راه دولت یازدهم که باوجود نقص فنی هواپیما اجازه پرواز را داده اند ، باید در مجلس حضور پیدا کنند و پاسخگو باشند تا بیش از این جان مردم را به خطر نیندازند و در این موارد سکوت بی مورد است...