غزه مظلوم، باریکه غم

اسرائیلی ها در کنار تحریم و محاصره شدید غزه در مقاطع مختلف به این منطقه، حمله نظامی می کنند و هر بار نیز شکست می خورند. اما هدف اسرائیل از چنین حملات چیست؟ چرا اسرائیل نمی تواند با یکی از مجهزترین ارتش های جهان، یکی از مظلوم ترین نیروهای مقاومت را شکست دهد؟ چرا رژیم صهیونیستی با وجود رسانه های فراوان و امکان تبادل اطلاعات جنایت شجاعیه را مرتکب شد و کودکان و زنان فلسطینی را کشت؟ چرا اسرائیلی ها با وجود اینکه جنگ را آغاز کرده اند درخواست آتش بس دادند؟ چرا مقاومت درخواست آتش بس را رد کرده است؟

1. رژیم صهیونیستی در پی مفقود شدن 3 نوجوان اسرائیلی، حملات به غزه را آغاز کرد. پیدا شدن اجساد این نوجوانان این امکان را به سران رژیم اشغالگر داد تا به حماس و مقاومت تهمت بزنند و با همین بهانه حملات خود علیه مردم غزه را تدارک دیدند. افکار عمومی در سرزمین های اشغالی نقش تعیین کننده ای دارد و نتانیاهو نخست وزیر این رژیم تسلیم خواسته افراطیون در اسرائیل شد، اما موضوع این است که وی برای حمله به غزه فرصت چندانی نداشته و سرویس اطلاعات و امنیت این رژیم موفق نشده است اطلاعات نظامی چندان موثری از غزه به مسوولان نظامی اسرائیل بدهند. به همین علت است که جنگ اخیر بیش از 2 هفته طول کشیده و هنوز هم ادامه دارد. البته رژیم صهیونیستی یک دلیل بسیار مهم دیگر برای حمله به غزه دارد و آن اتحاد حماس و فتح دو بازوی قدرتمند مقاومت بود. با اتحاد حماس و فتح، سران رژیم صهیونیستی احساس خطر کردند و یکی از اهداف جنگ اخیر غزه ضعیف کردن این اتحاد بود. اسرائیلی ها در ابتدا اعلام کرده بودند که با کسب اطلاعات بسیار مناسب مناطقی که نیروهای مقاومت وجود دارند را شناسایی کرده اند و می خواهند به نیروی نظامی غزه ضربه بزنند اما افزایش شمار شهدای فلسطینی که اغلب آنها زنان و کودکان بودند نشان داد که صهیونیست ها از لحاظ اطلاعات نظامی در باریکه غزه ناتوان بوده اند. جالب اینکه با گذشت زمان نیروهای مقاومت تعداد موشک ها بیشتری را روانه سرزمین های اشغالی می کنند تا ضعف اطلاعاتی اسرائیل بیش از پیش آشکار شود. به غیر از ضعف اطلاعاتی ضعف نظامی این رژیم نیز هویدا شد چراکه اسرائیلی ها 7 سال است، قصد نابود کردن حماس را دارند اما تاکنون موفق نشدند.

2. غزه باریکه ای در کنار دریای مدیترانه است که طول آن 41 کیلومتر و عرض آن به طور متوسط 10 کیلومتر است. این یعنی غزه وسعت محدودی دارد و با توجه به جمعیت بیش از یک میلیون نفری اش پرتراکم ترین نقطه جهان محسوب می شود. مردم آن فقط تا مسافت بسیار محدودی اجازه استفاده از ساحل این دریا را دارند و نیروی دریایی رژیم صهیونیستی اجازه به وجود آمدن راه دریایی به غزه را نمی دهد. همچنین این رژیم شمال و شرق آن را محاصره کرده است. غزه از جنوب به مصر راه دارد اما همواره سران مصر منافع اسرائیل را در نظر داشته اند و اجازه رفت و آمد به فلسطینیان غزه داده نمی شود. به عبارت بهتر غزه یک زندان است و اهالی غزه و مقاومت با کمترین امکانات در این سرزمین کوچک زندگی می کنند. هم اکنون نیروی هوایی، دریایی و زمینی اسرائیل که همواره مدعی داشتن یکی از مجهزترین و بهترین ارتش های جهان است - و جنگ های برق آسای چند دهه قبل آن هنوز از ذهن برخی اعراب ترسو- خارج نشده به این باریکه حمله کرده اند اما نمی توانند نیروی مقاومت و حماس را شکست دهند. اسرائیلی ها اصلا انتظار این را نداشتند که حماس با وجود محاصره های شدید غزه این قدر توانمند شده باشد و بتواند خسارات سنگینی به اسرائیلی ها وارد کند به همین علت ادامه این روند به ضرر رژیم صهیونیستی ها خواهد بود.

طولانی شدن زمان جنگ موجب خواهد شد انتقادات بین المللی از اسرائیل زیاد شود. آمریکا و متحدان غربی همواره از اسرائیل حمایت می کنند و سازمان ملل متحد نیز همواره واکنش های منفعلانه ای در این زمینه دارد و به همین علت رژیم صهیونیستی باکی از واکنش های بین المللی ندارد. از طرفی بسیاری از رسانه های پرنفوذ و قدرتمند جهان از اسرائیلی ها حمایت می کنند تا وجهه رسانه ای صهیونیست ها از حمله به غزه کمترین آسیب را ببیند اما طولانی شدن جنگ و ادامه کشتار وحشیانه اسرائیل موجب آشکار شدن بسیاری از جنایت های این رژیم خواهد شد و به همه هزینه هایی که این رژیم برای مظلوم نشان دادن اسرائیل و یهودیان در جهان انجام شده، آسیب جدی وارد می آورد. این عوامل موجب شد اسرائیل درخواست آتش بس دهد. این رژیم هیچ گاه در جنگ های طولانی و کشدار موفق نبوده و آسیب پذیر نشان داده است.

3. همان طور که گفته شد باریکه غزه شبیه یک زندان است. مردم غزه در روزهای عادی هم انگار با جنگ دست و پنجه نرم می کنند چراکه این قطعه کوچک در محاصره است و از لحاظ بهداشت، تغذیه، اشتغال، اقتصاد و... در وضعیت بسیار نامناسبی است. به عبارت بهتر جنگ فعلی با محاصره تفاوتی ندارد و مردم غزه معتقدند اگر در مقابل ظالم بایستند و شهید شوند بسیار بهتر از این است که در محاصره کشته شوند. آنها به دنبال حقوق اولیه انسانی خود هستند و دوست دارند تا زمانی که به نتیجه می رسند بجنگند. از طرفی با طولانی شدن جنگ، مجامع بین المللی و گروه های حقوق بشری مردمی ( ونه دولتی) بیشتر با مظلومیت مردم غزه و شرایط بسیار سخت زندگی در آن آشنا می شوند و اعتراض ها به وضعیت اسفناک زندگی در این منتطقه افزایش می یابد. همچنین با طولانی شدن جنگ و افزایش ناامنی در سرزمین های اشغالی، افکار عمومی اسرائیل علیه سران رژیم صهیونیستی موضع خواهند گرفت و یک بحران داخلی برای آنها به وجود خواهد آمد. نشانه های این بحران چند روز گذشته هویدا شد و ساکنان تل آویو در یک تظاهرات، به عملکرد مسوولان رژیم صهیونیستی در مورد امنیت اسرائیل اعتراض کردند. این دلایل موجب شده حماس آتش بس پیشنهادی اسرائیل و چند کشور عربی که فقط منافع رژیم صهیونیستی را در نظر گرفته بود نپذیرد.

4. رژیم صهیونیستی وقتی به شکست نزدیک شد، برای جبران این شکست تحقیر آمیز فاجعه شجاعیه را رقم زد. شجاعیه در شرق شهر غزه، منطقه ای با تراکم جمعیتی بالاست که سرویس امنیت اسرائیل، مقر بسیاری از سران حماس و نیروی مقاومت را در آنجا می داند. با تداوم جنگ، اسرائیلی ها به این منطقه حملات گسترده ای کردند و آن فاجعه را آفریدند و خیلی ها کشتار هفته جاری را با جنایت صبرا و شتیلا مقایسه کردند. جنایت شجاعیه و قتل عام زنان و کودکان نشان می دهد اسرائیلی ها نه تنها از لحاظ اطلاعاتی ناتوان است بلکه از نظر نظامی نیز نتوانسته به آن اهداف تعیین شده دست یابد.

5. سران رژیم اشغالگر قدس در این جنگ دچار یک خطای استراتژیک شدند؛ آنها اوج مسابقات جام جهانی فوتبال را برای آغاز حملات به غزه انتخاب کردند اما فکر نمی کردند این جنگ فرسایشی شود و بیش از دو هفته و تاروز جهانی قدس طول بکشد. به عبارت بهتر شاید آنها در مورد زمان آغاز جنگ درست تصمیم گرفتند اما در مورد پایان جنگ اشتباه فاحشی کردند؛ اسرائیلی ها فکر نمی کردند که این جنگ، حداقل تا روز قدس طول بکشد و اعتراض جهانی را در پی داشته باشد. قطعا حضور پرشور مردم روزه دار جهان در روز قدس و سیل خروشان ملل علیه جنایات اسرائیلی ها می تواند این رژیم را بیش از پیش منزوی کند. خطای استراتژیک اسرائیلی ها همین بود که باید در روز قدس، روزی که ملت های جهان سالیانه علیه این رژیم تظاهرات برپا می کنند، کودک کشی را ادامه دهد چون از رویارویی با نیروی مقاومت عاجز است. مقاومت این روزها تبدیل به دژی شده که گویا ارتش آهنین صهیونیستی نیز نمی تواند آن را از پای درآورد.