تبیان، دستیار زندگی
هم خودمان می دانیم و هم دیگران که وقت شناسی در ایران، مفهومی ناشناخته و کم ارزش به حساب می آید. البته این موضع تنها به سیستم (کشور یا منطقه) وابسته نیست و به فرد نیز مرتبط می باشد
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

گم گشته ای مهجور!

هم خودمان می دانیم و هم دیگران که وقت شناسی در ایران، مفهومی ناشناخته و کم ارزش به حساب می آید. البته این موضع تنها به سیستم (کشور یا منطقه) وابسته نیست و به فرد نیز مرتبط می باشد.

فرآوری: طاهره رشیدی - بخش اجتماعی تبیان

مثلاً خیلی ها در ایران، ممکن است، از یک آمریکایی و یا اروپایی، وقت شناس تر باشند و برعکس. آنچه می خواهیم در این نوشته مورد بررسی قرار دهیم، تاثیر سیستم بر این موضوع است. این که در میانگین چرا اروپایی ها و آمریکایی ها، وقت شناستر هستند، ولی ایرانی ها نه! سر یک قرار فوتبال که ما اینجا تشکیل می دهیم، به جای ساعت 10، بازی 10:40 شروع می شود. هر کس منتظر هست تا دیگری بیاید و او منتظر دیگران نباشد.

یکی از نتایجی که شاید بتوان به آن رسید ، تاثیر نظام اقتصادی، بر این ویژگی شخصیتی هست. تقریباً نسبت مستقیمی میان سرمایه داری بودن نظام اقتصادی و میزان وقت شناسی وجود دارد. غالب کشورهایی که وقت شناسی در آنها به عنوان اولویت شخصیتی یک فرد در زندگی شخصی و حرفه ای شناخته می شود، دارای نظام اقتصادی باز و نیمه باز هستند. اقتصاد دولتی در این کشورها تنها بخش کوچکی از چرخه بزرگ اقتصاد را تشکیل می دهد.

این سکه روی دیگری هم دارد و آن هم اهمیت دادن به وقت دیگران می باشد که نمونه بارز آن در جلسات مختلف می باشد و تقریبا همه مسئولین هنگامی که جلسه تشکیل می دهند بر نظم و دقت تاکید فراوان دارند اما به  تاخیر جلسات و به هدر رفتن وقت دیگران اهمیتی نمی دهیم

آنچه می خواهم بگویم این است که وقت شناس نبودن در یک کشور خاورمیانه ای، مثلاً ایران به این خاطر نیست که ذاتاً آنها دوست دارند، وقت شناس نباشند و با دیر رفتن سر قرار حال می کنند.وقت شناس نبودن، پاسخ طبیعی و هوشمندانه انسان، به یک نظام اقتصادی ایستا می باشد.

مردم دنیا ادراکات متفاوتی از زمان دارند.بعنوان مثال تفاوت در میانگین ساعات کاری ، وقت شناسی و اوقات فراغت

نوع نگرش افراد در کشورها و فرهنگهای مختلف نسبت به زمان متفاوت است.در بعضی از فرهنگها زمان بسیار محدود و بنابراین برنامه ریزی و مدیریت زمان اجتناب ناپذیر است.اما در مورد کشورهای کمتر توسعه یافته همانند ایران، زمان قربانی اصلی بی برنامگی ها ی ماست.چه بسا افرادی برای خود برنامه ریزی بسیار مدون و منعطفی نیز داشته باشند ،اما بی برنامگی هایی که در جامعه وجود دارد، آنها را از زمان و برنامه زمانی عقب می اندازد.

وقت شناسی

اگر میخواهید از وقت خود به شیوه ای اثربخش بهره ببرید باید نگرشها و عادات خود را بشناسید.شیوه استفاده از زمان به عادتهای ما برمیگردد بنابراین کمی وقت صرف کنید تا بیاموزید چگونه میتوان این عادات را بهبود بخشید.

یکی از مشکلات مدیران و کارکنان (خصوصا در دوایر دولتی) عدم استفاده بهینه از زمان است که باعث هرز رفتن این منبع گران بها می شود.

هر چند که طول شبانه روز برای کلیه افراد یکسان است ولی این چنین به نظر می رسد که بعضی از مدیران و کارکنان از نظر وقت بسیار در مضیقه اند.

هنگام ناهار خوردن کار می کنند

مقدار زیادی کار برای انجام دادن به خانه می برند، در حالی که عده دیگری انگار تمام وقت دنیا را در اختیار دارند. در حالی که کارشان را خوب و به موقع انجام می دهند، بعد از انجام کارشان وقت اضافی برای پرداختن به زندگی شان دارند.

وقت ارزشمند است و خصوصا در دنیای کنونی به شکل های مختلف به هدر می رود، برای جلوگیری از این هدر رفتن و استفاده حداکثری از حداقل وقت بحث مدیریت زمان امروزه جای خود را باز کرده است

وقت ارزشمند است و خصوصا در دنیای کنونی به شکل های مختلف به هدر می رود، برای جلوگیری از این هدر رفتن و استفاده حداکثری از حداقل وقت بحث مدیریت زمان امروزه جای خود را باز کرده است و این در راستای همان جمله معروف (وقت طلاست) می باشد، اگر در زندگی روزمره و زندگی شغلی برنامه ریزی لازم را داشته باشیم مشاهده خواهیم کرد که وقت اضافه هم می آوریم ولی متاسفانه با تماس های تلفنی طولانی مدت و گاه بیهوده، ساعت ها نشستن و حرف زدن و آن هم از نوع غیر ضروری، تماشای اکثریت برنامه های تلویزیونی، خواب های طولانی مدت و … وقت خود را هدر می دهیم ولی در مقابل شاهد هستیم افرادی که تمامی 24 ساعت شبانه روز را برای خود برنامه داشته و برای هر کدام زمانی مناسب و خاص را اختصاص و مهمتر از همه آنکه آنرا اجرا هم می کنند.

چه خوب که از این قبیل افراد که کم هم نیستند الگو بگیریم. ذکر موردی خالی از لطف نیست چند سال قبل بر حسب اتفاق و جابجایی کانال های تلویزیون صحبت هایی توجه ام را جلب کرد، خانم دکتر الهی قمشه ای به تلویزیون دعوت شده بود بحث در ساعات پایانی شب و تا ساعت 1:30 بامداد به طول انجامید مجری برنامه گفت: خانم دکتر امشب وقت و خواب شما را گرفتیم، ایشان گفت : نه من شب ها تا دیر وقت بیدارم، مجری با لبخندی گفت : حتما روزها تا دیر وقت می خوابید، ایشان گفت:من هر روز طلوع خورشید را می بینم، مجری از خانم دکتر الهی قمشه ای پرسید به عنوان حسن ختام اگر نکته ای دارید مطرح کنید، ایشان گفت: (شب طولانی است، با خوابیدن آنرا کوتاه نکنید) امید است بتوان لحظه لحظه زندگی استفاده لازم را برد. آنچه که گفته شد مربوط به شخص، زندگی شخصی و مدیریت زمان در زندگی شخصی می باشد، اما این سکه روی دیگری هم دارد و آن هم اهمیت دادن به وقت دیگران می باشد که نمونه بارز آن در جلسات مختلف می باشد و تقریبا همه مسئولین هنگامی که جلسه تشکیل می دهند بر نظم و دقت تاکید فراوان دارند اما به تاخیر جلسات و به هدر رفتن وقت دیگران اهمیتی نمی دهیم. و متاسفانه این روال غلط و غیر اخلاقی قبح و زشتی خود را از دست داده و به روالی عادی تبدیل شده است و اکثریت می دانند تشکیل جلسه مثلا ساعت 10 همان حضور حداقل 10:30 را شامل می شود و اینجاست که باید گفت اگر وقت برای خودمان اهمیت چندانی ندارد، و حداقل به وقت و شخصیت دیگران اهمیت بدهیم.


منابع : 1-آفرینش / 2- وبلاگ آتش پز /3- جامعه شناسی کمال آبادی

عکس و مکث های سانسوری

جشن پولدار شدن با آتش زدن زانتیا

خوشبختی با پول! مساله این است...