عشق نهان است
شعری ایتالیایی به ترجمه ی بهاره نیک فرجام
پییرو بی گنجاری (Piero Bigongiari) شاعر بزرگ ایتالیا و از استادان سبک ارمتیسم * در 15 اکتبر1914 متولد شد و 7 اکتبر 1997 در ( فلورانس ) درگذشت .
شعری از این شاعر نامدار ایتالیایی را می خوانید:
عشق نهان است ،
در میان یک تماس تلفن ،
یک مسافرت ،
یک فریاد ،
رنجِ اکنون .. میانِ یک لبخند و در فراقِ آن ،
اما این عشق است ، همین فضای اندکی که هست :
تفاوتِ احتمال، درد جانکاهی که بی تاب است.
اگر فنجانی ترک برداشته … تکه های اش باقی مانده ،
این عشق است که آن را نگه می دارد ،
و از نو می سازد .
هیچ چیز نمی گذرد :
جراحت نمی پاید که التیام می یابد .
اما عشق ،
شفا نمی یابد .
درمان نمی پذیر .
از چشمان می آویزد ، آهسته آهسته ،
و کسی می گوید :
می بینم ،
با قلب ام ،
آرام آرام ،
می گوید :
احساسِ تهی بودن ، محنت ، تردید ،
شبی که آهسته می آید
یا سپیده دمی که از پسِ آن فرا می رسد ،
هوشیار، خاموش.
شباهنگام یا بامداد، نمی دانم …
این جا رودخانه ای است بیکران
اما هم چنان دست نایافتنی،
اندام اش سرشار از قطره های اساطیرِ سپنج .
فریاد رهایی برمی آورند
از دلبسته گی های اندک
اما سرشار .
در توفانی از بهت و حیرت ،
چه آسمان فراخی ست
آن جا ،
چه سپهری میانِ سوداگران ،
بر هنه‌ی مخاطرات …
کسی فریاد برمی آورد
بر بلندا ،
غریوی از هم گسیخته .
کوله باری گشوده می شود
به بهاری ناگهانی
و آب هایی سرد متولد می شوند
بربسترِ رودهایی ژرف .
او دیده است ،
یا …
و جاده ای که گشوده می شود ،
لغزان ،
غوغایی ست دیرینه در پیِ ناشنیده ای بیگاه ،
امواجی ورای آواها و فرازتر از طنین ها ،
نه برای آن ها که نمی شنوند
هر حقِ شورمندانه ای را
و نه حتا هیچ گزافه ای را .
اگر هر چیز ،
درون و بیرون ،
یکسان ،
دروازه ای را می گشایند ،
هوشیار هوشیار
نه فرو ریخته بر دست نوشته ای تمام
که عشق را می آفریند
میان تمثال های اش ،
او غریبی ست هوشیار …
نه چون تکه ای چوبِ پولادین
زیرا که عشق می تواند آن جا باشد
در میانه ی راه
و تو را ترک گوید
به نرمی …
اگر جامه ای از شرنگ بر تن ات تابیده باشد .
پی نوشت:
* ارمتیسم(Ermetismo) یا مبهم گرایی . با ظهور فاشیسم شاعران به این جریان گرایش پیدا کردند . دوره ای در ادبیات ایتالیا که بیشتر تحت تاثیر شرایط سیاسی و تئوری های اگزیستانسیالیسم (هایدگر ، یاسپرس ، سارتر) بود که بر بحران جامعه اروپا ، ناامنی ، خلا و پوچی زندگی معاصر تاکید می گذاردند. از مهمترین شاعران این دوره ی ایتالیا می توان به ( جوزپپه اونگارتتی ، ائوجنیو مونتاله ، سالواتوره کوآزی مودو و اومبرتو سابا ) اشاره کرد .
بخش ادبیات تبیان
منبع: شبگار/ توسط بهاره نیکفرجام
