مهم‌ترین شرط خداباوری چیست؟
بی‌گمان، ایمان و خداباوری، هنگامی ارزش واقعی خواهد داشت که همه شرایط آن رعایت شود.
بر اساس ادله‌ی عقلی و نقلی، پذیرش امامت و ولایت امامان معصوم(ع) که مدافعان راستین خداباوری هستند، مهم‌ترین شرط خداباوری است.
امام رضا(ع) در سفر خود به توس، هنگامی که به نیشابور رسید و مردم از ایشان درخواست نقل حدیث کردند، فرمودند:
شنیدم از پدرانم، از رسول خدا(ص)، از جبرئیل، از خداوند جل‌جلاله که می‌فرماید: لاإِلهَ إِلَّا اللهُ، دژ استوار من است. هر کس داخل شود، از عذاب من در امان است؛ همین که قافله آن حضرت به راه افتاد، فرمودند: با شروط آن در امان است، و من از شرط‌های آن هستم. [1]
شیخ صدوق در شرح این حدیث می‌فرماید:
از شرط‌های «لا إِلهَ إِلَّا اللهُ» اقرار به این است که امام رضا(ع) از طرف خداوند بر بندگان، امامی است که اطاعت او واجب است.
توحیدی که از غیر راه خداوند یکتا و اولیای معصوم او پدید آید، توحیدی نادرست و ساخته اوهام باطل آدمی است و خداوند بزرگ نیز هرگز آن را نخواهد پذیرفت.
رسول خدا(ص) به امیرالمۆمنین علی(ع) می‌فرماید:
ای علی، تو برادر، وارث، وصی، جانشین و خلیفه من در خاندان و امتم هستی؛ چه در زندگی و چه پس از مرگم. دوستدار تو، دوستدار من و دشمن تو، دشمن من است. ای علی، من و تو پدران این امتیم. یا علی، من و تو و امامان از فرزندان تو، سادات دنیا و فرمانروایان آخرتیم. هر کس ما را بشناسد، خداوند را شناخته است و هر کس ما را نشناسد، خداوند عزوجل را نشناخته است. [2]
امام باقر(ع) نیز می‌فرماید:
حُبُّنا إِیمانٌ وَ بُغْضُنا کُفْرٌ. [3]
همانا محبت ما، ایمان؛ و دشمنی با ما، کفر است.
حفص کناسی می‌گوید: از امام صادق(ع) پرسیدم: کمترین چیزی که بنده با وجود آن، مۆمن به شمار می‌رود، چیست؟
و امام فرمودند:
شهادت بدهد که معبودی جز خداوند متعال نیست و حضرت محمد(ص)، بنده و فرستاده اوست و به بندگی و طاعت و فرمانبری اقرار داشته است و امام زمان خود را نیز بشناسد. آن‌گاه که این‌ها را انجام داد، مۆمن خواهد بود. [4]
امیرالمۆمنین علی(ع) نیز می‌فرماید:
وَ الَّذِی فَلَقَ الْحَبَّهَ وَ بَرَأَ النَّسَمَهَ إِنَّهُ لَعَهِدَ النَّبِیُّ إِلَیَّ أَنَّهُ لا یُحِبُّکَ إِلّا مُۆْمِنٌ، وَ لا یُبْغِضُکَ إلّا مُنافِقٌ شِقِی. [5]
قسم به آنکه دانه را شکافت و خلایق را بیافرید، رسول خدا(ص) با من عهد گذارد که دوست نمی‌دارد تو را جز مۆمن، و دشمن نمی‌دارد تو را جز کافر شقی.
پی نوشت‌ها:
[1]. لَمّا وافی اَبُوالْحَسَن الرِّضا(ع) بِنَیْسابُورَ وَ أَرادَ أَنْ یَخْرُجَ مِنْها إِلَی الْمَأْمُونِ اجْتَمَعَ إِلَیْهِ أَصْحابُ الْحَدِیثِ فَقالُوا لَهُ: یَابْنَ رَسُولِ اللهِ تَرْحَلُ عَنَّا وَ لا تُحَدِّثُنا به حدیثٍ فَنَسْتَفِیدَهُ مِنْکَ؟ وَ کانَ قَد قَعَدَ فِی الْعِمّارِیَّه، فَأَطْلَعَ رَأْسَهُ وَ قالَ: سَمِعْتُ أَبِی مُوسَی بْنَ جَعْفَرٍ یَقُولُ: سَمِعْتُ أَبِی جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ یَقُولُ: سَمِعْتُ أبِی مَحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ یَقُولُ: سَمِعْتُ أَبِی عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ یَقُولُ: سَمِعْتُ أَبی الْحُسَیْنَ ابْنَ عَلیِّ بْنِ أَبی طالب یَقُولُ: سَمِعْتُ أَبِی أَمیرَالْمُۆْمِنِینَ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طالِبٍ یَقُولُ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ(ص) یَقُولُ: سَمِعْتُ جَبْرَئِیلُ یَقُولُ: سَمِعْتُ اللهَ جَلَّ جَلالُهُ یَقُولُ: لا إِلهَ إِلَّا اللهُ حِصْنِی فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِی أَمِنَ مِنْ عَذابِی. قالَ: فَلَمّا مَرَّتِ الرّاحِلَهُ نادانا. بِشُرُوطِها وَ أَنَا مِنْ شروط‌ها. قالَ مُصِنِّفُ هذا الْکِتاب. مِنْ شروط‌ها الْإِقْرارُ لِلرِّضا(ع) بِأَنَّهُ إِمامٌ مِنْ قِبَلِ اللهِ عَزَّوَجَلَّ ع‌َلَی الْعِبادِ، مُفْتَرضُ الطّاعَهِ عَلَیْهِم.
[2]. ابن‌بابویه محمد بن علی بن حسین صدوق قمی، امالی صدوق، تهران، کتابچی، 1376، ص 754.
[3]. حسن حر عاملی، وسائل الشیعه، تهران، المکتبه الاسلامیه، ج 18، ص 561.
[4]. شیخ صدوق، معانی الاخبار، ترجمه: عبدالعلی محمدی شاهرودی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1372، ص 393.
[5]. محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1363، چ 2، ج 39، ص 255.
باشگاه کاربران تبیان - برگرفته از تبلاگ: معرفة الله
مطالب مرتبط:
پرونده‌ای به نام خدا (ویژه نامه)
پیامی از سوی خدا به بنده‌های دل شکسته
باشگاه کاربران در شبکه اجتماعی
باشگاه کاربران در سامانه تبلاگ
باشگاه کاربران در ثبت مطالب
