آنهایی که احمدرضا معتمدی را میشناسند از دغدغههای فلسفی او بهویژه در عالم نظر و نظریهپردازی آگاهاند. فیلم «سوءتفاهم» حاصل بصری و سینمایی این دغدغه است.
برخی رخدادها و حماسههای تکاندهنده در تاریخ جنگ وجود دارد که هنوز هم بعد از سه دهه که از پایان جنگ گذشته زنده و پویا و عبرتآموزند و کم به آنها ارجاع شده. قصه 23 نفر هم یکی از آنهاست که فارغ از ارزشهای دفاع مقدسی از حیث درام و داستانپردازی هم بهشدت ظرفیت بالایی دارد اما فیلمسازان به سراغ آن نرفته بودند.
جشنواره سی و هفتم فیلم فجر تا اینجا پر بوده است از غافلگیری. بعضی فیلمها و بازیها مخاطبان را شگفتزده کرده و برخی هرگز در حد و اندازه تصورات نبودهاند.
سینمای ایران با اینهمه هیاهوی رسانهای و خبررسانی و برنامههای سینمایی شرایط خوبی ندارد. تعداد فیلمهای سینمایی به معنی سینما، از انگشت یکدست تجاوز نمیکند. درباره این مسئله بیشتر خواهیم نوشت. در این مجال به ارزیابی کوتاه از فیلمهای نیمه اول جشنواره خواهیم پرداخت.
در جشنواره فجر امسال فیلمهای غافلگیرکننده کم ندیدهایم و حالا باید «قسم» را به این جمع اضافه کرد. محسن تنابنده در این فیلم، هم یک حکم فقهی را به چالش میکشد و هم قدرتش را در کارگردانی اثبات میکند.
کارگردان و تهیه کننده «رویای سهراب» که فیلمش برای حضور در سی و هفتمین جشنواره ملی فیلم فجر انتخاب نشده بود درباره بخش خارج از مسابقه فجر نظر خود را اعلام کرد.
سهیل موفق که با فیلم سینمایی «پاستاریونی» در ویژهبرنامه «سیمرغ و پروانه ها» سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر شرکت دارد، گفت: به اقتضای دوران امروز باید فیلمهایی بسازیم که هم بچهها دوست داشته باشند، هم خانوادهها.
محمدرضا هنرمند بعد از 16 سال دوری از فضای سینما با فیلم متفاوتی به جشنواره سی و هفتم آمده است. او که سابقه ساخت فیلم با موضوع مرگ دارد این بار در «سمفونی نهم» بازهم سراغ این سوژه رفته است.
قسم در یککلام فیلم خوب و کاملی است. این فیلم دومین اثرتنابنده در مقام کارگردانی بعد از فیلم گینس (۱۳۹۴) است. موفقیت فیلم در نگاه اول مدیون فیلمنامه آن است. استارت اولیه داستان از توصیف یک مجهول کلید میخورد. پسازاین استارت است که رابطه کاراکترها یکبهیک با مجهول اصلی داستان مشخص میشود. مجهولی که با ورود شخصیتهای شناسنامهدار و رابطه علل و معلولی اشان بایکدیگرو کلیت ماجرا، کمکم هویت اصلی و ضبطوربطشان با شیرازه روایت معلوم میگردد. روایت با الگویی ریتم دار برای مخاطب بازگو میشود
پاستاریونی فیلم شریف و سالمی در گونه کودک است. مهمترین وجه تمایز آن نسبت به بسیاری از نمونههای مشابه و پیشین خود، این است که برای خلق فضای شاد و مفرح به ورطه سخافت و میانمایگی فرو نمیغلتد و هدف را توجیهی برای بهرهگیری از وسیله قرار نمیدهد.
جانمایه سینمای روشنفکری با یک مفهوم گره اساسی خورده است؛«تنهایی انسان معاصر». این بحران در دورانی که از موبایل، اینترنت و دهکده جهانی خبری نبود، تم موردعلاقه شبه روشنفکران بحساب می آمد و فیلمهای فراوانی با چنین مضمونی ساخته می شد.